14# Summer

Ik had het gevoel dat ik bekeken werd en stopte met zingen. Ik legde mijn borstel op mijn bed en snelde naar de deur. Zojuist was die toch echt dicht geweest, nu stond -ie op een kier.
Ik gluurde om de hoek van de deur de gang in en zag nog net Mick naar beneden rennen. Als ik niet levenloos was zou ik zweren dat ik bloosde.

Snel trippelde ik de trap af. De familie (en daarmee bedoelde ik de Cullens én de
Denali’ s) stonden in de woonkamer een praatje te houden. Carmen kletste met Rosalie en Eleazar was dingen aan het bespreken met Carlisle. Alice en Kate wisselde de nieuwste roddels met elkaar uit. Snel ging ik bij ze staan. ‘’..dus ik zeg tegen Garrett; ga met ons mee. Maar natuurlijk is tie weer bang dat hij zich niet in kan houden..’’ Alice grinnikte en mompelde: ‘’Wat een aansteller.’’
‘’Inderdaad.’’ kwam ik ertussen. Kate en Alice leken mij eindelijk op te merken. ‘’Ik bedoel: ik ga toch ook gewoon mee….’’ zei ik er snel achteraan. Alice negeerde mij en ging verder met kwebbelen. ‘’Dat hadden wij dus ook eerst met Jazz… we konden nergens, maar dan ook echt nérgens heen. Niet dat dat mij uitmaakte, Jaspers veiligheid is natuurlijk veel belangrijker dan shoppen of zo.’’ Kate trok een verbaasd gezicht en vroeg: ‘’Shoppen was toch je leven?’’
Alice knikte en zei: ‘’Ja, maar Jazz is natuurlijk veel belangrijker.’’ Dat meende ze vast niet. Ik ging op mijn tenen staan om door de hele kamer te kijken. Nergens zag ik hém.
‘’Mick is gaan jagen.’’ Ik schrok op en draaide mij om. Daar stond Edward. Natuurlijk, Eleazar had al iets verteld over gedachtelezen, toekomstkijken en emoties beïnvloeden. Ik glimlachte en liep naar de keuken, waar Esmé net naartoe verdwenen was. Ze haalde net een pak melk uit de koelkast en schonk het in een glas. Ik haalde mijn neus op en zei: ‘’Melk?’’ Esmé draaide zich om en grijnsde. ‘’Ik maak warme melk voor Nessie. Ze slaapt de laatste tijd niet zo goed.’’ Ik knikte en ging op het aanrecht zitten. Woops, niet zo’n beleefde actie. Ik was gewent om daarop te zitten, maar sprong er beschaamd weer af. ‘’Kan ik ergens mee helpen? Ik heb niet echt veel te doen op dit moment.’’
Esmé keek mij aan en mompelde: ‘’Ik… ik ben bijna klaar. Maar bedankt voor het aanbod, Summer.’’