12# Summer

Het meisje dat zich voorstelde als Alice deed de voordeur weer dicht. Carmen en Eleazar liepen de waarvan-ik-dacht-de woonkamer in. Ik verschool mij een beetje achter Kate, als een klein kind dat voor het eerst naar de tandarts moest.
We liepen de deur door.
Toen keek ik recht in zijn ogen.
Scharlakenrood waren ze.
Alles in zijn gezicht leek perfect.
Snel schudde ik die gedachten weer van mij af. Wat zag zo'n ''god'' nou weer in zo'n lelijk eendje als ik....
Ik stelde mij voor aan de rest van de Cullens. Uiteindelijk kwam ik uit bij hem. Zijn lippen leken zacht als marsepein, maar ik wist dat ze in werkelijkheid steenkoud en hard waren. Zijn ogen... het leek of ze mij hypnotiseerde.
''Ik ben-n Summer-r..'' stotterde ik. Wat een goede eerste indruk, dacht ik sarcastisch. Nu vond ie mij vast zielig. ''Mick'' zei hij glimlachend tot mijn verbazing. Ik lachte maar onhandig terug.
''Mooie naam.'' zei Mick. Als mens was ik nu rood aangelopen. En dan bedoelde ik niet van woede. Zijn stem deed mij denken aan mijn mooie fluwelen jurkje. Niet dat ik zijn stem aan kon trekken op een feestje, maar hij klonk zo zacht en gewoon te perfect voor woorden. ''Dank je.'' mompelde ik onhandig.
''Met zo'n lichaamstemperatuur hadden ze je beter Winter kunnen noemen.'' Ik draaide mij om en keek recht in het grinnikende gezicht van Emmett en keek hem boos aan. En toen gebeurde het weer. Juist op dit moment. Emmett sloeg zichzelf. En ik wist dat hij dat niet deed. Ik deed het. Dit was niet normaal. Ik had dit al vaker meegemaakt, maar nooit waar de hele familie bij was. Beschaamd rende ik naar de gang. ''Summer!'' riep de bulderende stem van Eleazar. Zucht. Ik wou niet nog meer ruzie en liep braaf de woonkamer weer in. Toen ik binnenkwam zei Eleazar sussend: ''Niet zo onbeleefd.'' Ik wou mijn tong naar hem uitsteken, maar hield mij in. Ik wou nog steeds geen ruzie. Ik sloeg mijn ogen neer, want ik had het gevoel dat iedereen mij aanstaarde.
''Geef mij je hand.'' Dat was de stem van Eleazar. En aan de toon te horen had hij het tegen mij. Ik keek op en legde voorzichtig mijn hand in de zijne. Ik durfde hem bijna niet aan te kijken, want ik wist wat hij aan het doen was.
Uiteindelijk mompelde Eleazar:'' Interessant. Zoiets heb ik nog nooit gezien.''

Snel trok ik mijn hand weer weg. ‘’Je hebt er wel veel aan. De Volturi zou hier een moord voor doen.’’ zei Edward erachteraan. Esmé leek het nog niet helemaal door te hebben en vroeg: ‘’Wat? Wat voor gave heeft Summer?” Even bleef het stil, maar toen zei ik zelf: ‘’Ik kan mensen dingen laten doen…’’
Iedereen hield zijn adem in. Niet dat we hoefde te ademen.