9.

Met zijn zessen zaten ze in de schuilkelder. Liam speelde op het keyboard en Niall had de gitaar in zijn handen. Louis, Harry en Zayn zaten tussen hen in, en met zijn allen zongen ze een van hun nummers.
Isabel zat met een boek op een van de brede banken en had een laptop naast haar op de leuning staan. Om de zoveel tijd wierp ze een blik op het scherm, maar de camera’s gaven geen enkele beweging weer.
Ze had de bewegingssensoren dan wel aanstaan, maar ze was altijd zo voorzichtig geweest. Sinds haar eigen tijd van schuilen had ze niet anders gekend.
Na een tijdje stopten de jongens met muziek maken, en in dat moment van stilte hoorden ze allen het vallen van een glas.
Iedereen verstarde, en Isabel veranderde met een klik op haar laptop de camerabeelden. Er was niemand te zien in het huis, maar er lag inderdaad een gebroken kom op de keukenvloer.
Ze greep direct haar pistool en klapte twee keer in haar handen zodat het licht uitging.
‘Blijf hier, en wees stil.’ Zei ze zacht.
De jongens keken elkaar angstig aan en gingen achter een van de banken zitten. Isabel liep de trap op en opende langzaam het verborgen luik.
Ze gluurde enkele tellen door de kleine spleet en besloot toen dat de kust veilig was.
Terwijl ze met haar pistool de kamers verkende kwam ze langs de keuken. Ze herinnerde zich dat de jongens hadden opgeruimd na het eten, en dat Harry als laatste een van de kommen op het aanrecht had gezet.
Ze had gezegd dat hij het kommetje moest opbergen, vanwege het protocol, en hij had het willen opruimen toen de jongens met het idee kwamen om muziek te maken.
Hij zou het vast niet goed hebben teruggezet in zijn haast. Isabel schudde ongelovig haar hoofd en zuchtte een beetje nijdig.
Nadat ze voor de zekerheid het hele huis had gecontroleerd, ruimde ze de glasscherven op en liep ze terug naar de schuilkelder. Ze opende het luik en trof de jongens angstig achter het bankstel aan.
‘Zei ik niet dat je die kom moest opruimen, Harry?’
Hij keek haar even verbaasd aan, maar rolde toen met zijn ogen.
‘Vergeet ik ook één keer iets.’ Mompelde hij terwijl hij rechtop ging staan.
‘Die één keer kan het verschil tussen leven en dood zijn. Wat als het niet jouw kom was geweest, maar een van de handlangers van Alexander Gurkov?’ Beet ze hem toe.
Harry opende nijdig zijn mond, maar na de waarschuwende blikken van zijn vrienden klapte hij hem weer dicht.
Isabel zeeg met een kleine zucht weer neer op de bank en controleerde nog eens alle camerabeelden.
Terwijl ze de camerabeelden van de keuken terugspoelde zag ze inderdaad hoe het kommetje een heel uur had staan balanceren op de rand, en uiteindelijk was gevallen.
Ze klikte de beelden hoofdschuddend weg en pakte haar boek weer vast. Terwijl ze de bladzijde opzocht waar ze gebleven was kwamen de jongens weer van hun plek.
Harry ging met een chagrijnig gezicht samen met Niall gamen, Liam bleef op een zacht niveau piano spelen, Zayn begon zwijgend te tekenen en Louis pakte na een aarzelende blik op Isabel een van de boeken.
De jongens hadden al lang geen boek meer gelezen. Door alle optredens en het reizen kwamen ze er bijna niet aan toe.
Louis ging naast Isabel op de bank zitten en keek even hoe ze binnen één minuut vier bladzijdes had gelezen. Hij glimlachte licht en begon aan de eerste bladzijde van zijn boek.

Stoute Harry:D