Verjaardag

Nog geen tien seconden later kwam hij terug, met Edward, Esmé, Carlisle, Bella en Rosalie achter zich aan. Alice en Edward begonnen de slingers op te hangen en Esmé haalde de taart uit de doos. ''Ah, jongens dit hoeft allemaal niet zo groot, hoor!'' riep ik glunderend uit. Carlisle dacht er anders over. ''De laatste verjaardag die we gevierd hebben is die van Bella, en toen ging niet alles goed.'' Hij keek uit zijn ooghoek naar Jasper. Die sloeg zijn ogen neer. Alice verbrak de somberheid door te zeggen dat ik mijn cadeautjes uit moest pakken. Ze hadden welgeteld twáálf grote cadeaus voor mij gekocht, inclusief taart en slingers (bij de taart ging het om het idee)! Hadden Carlisle en Esmé dat gedaan toen ik ze weg zag rijden toen ik op het dak zat? Alice had natuurlijk allang gezien dat ik binnenkort jarig zou zijn en had alles aan de hele familie verteld. Ze deed vast die ene dag maar alsof ze verbaasd was. Ik kreeg het eerste pakje in mijn handen gedauwd door Bella. ''Nogmaals sorry'' zei ze toen ze het mij overhandigde. Het appeltjesgroene pakpapier maakte mij nieuwsgierig naar wat erin zat. Het bleek een armbandje te zijn, met allemaal verschillende bedeltjes eraan. Ik herkende onze hoofden allemaal. Edward, Rosalie.. alleen twee herkende ik niet. ''Dat zijn Renesmée en Jacob'' zei Edward. Bij de naam Jacob kuchte hij even. Ik deed het bandje om. Het stond prachtig bij mijn ivoorkleurige huid. ''O, dankjewel, Bel'' en ik omhelsde Bella. ''Hiermee maak je alles al goed'' fluisterde ik in haar oor erachteraan. ''Dan heb je onze cadeautjes nog niet gezien!'' riep Emmett uit en hij gaf mij een groot, zwaar pakket. Zwaar voor mensen, dan. Er kwamen schoolboeken uit. ''Grappig hoor, Em'' zei ik een beetje teleurgesteld, maar stiekem vond ik het wel een goede grap. Emmett gierde het bijna uit van het lachen. ''School begint binnenkort weer, hé, Meeb?''
Van Alice kreeg ik een gloednieuwe Black Berry (''Alice! Dat had je niet hoeven doen!'' ''O, jawel! Ik zag dat je binnenkort op je oude gaat zitten, Sukkeltje!''), van Rosalie kreeg ik een tekenset (''Hoe wist je dat ik zo dol was op tekenen? O, laat maar, Alice natuurlijk''), van Jasper kreeg ik een knalgroene zonnebril (''Passen je rode ogen mooi bij!''), en van Carlisle en Esmé kreeg ik een boek getiteld ''Hoe op te vallen bij weerwolven?''. Alice, Jasper, Emmett, Rosalie en Edward konden er niet echt om lachen, maar Esmé zag de humor er wel van in. Nu alleen nog Edwards cadeau. Ik kreeg een klein pakje. ''Ook een beetje van Nessie'' zei hij er nog bij. Ik scheurde het papier er van af en opende het doosje. Er zat een prachtige ring in met een rode, hartvormige steen in het midden. Ik schoof hem om mijn vinger. ''Dit hadden jullie echt niet allemaal hoeven doen!'' riep ik blij. ''Groepsknuffel!!'' riep Emmett uit. We omhelsde elkaar met z'n allen. Nooit geweten dat een leven als vampier zo geweldig kon zijn...
We feestten de hele nacht door. Emmett had zijn draaitafel van zolder gehaald en speelde voor DJ terwijl hij plaatjes draaide. Het was één van mijn mooiste verjaardagen ooit, ondanks dat mijn ouders er niet bij waren. En zonder Seth was het ook niet compleet.
Alice dwong me om op een stoel te gaan zitten. Ik werd geblinddoekt en kreeg een lepel met één of andere vies spul erop. Het smaakte als modder. Snel spuugde ik het uit. ''Ranzig! Wat was dat, aarde?'' Ik trok mijn blinddoek af. Op de lepel lag een stukje táárt. Smaakte taart nu echt zo vies?
''Ontgroening'' grinnikte Rosalie. Ik smeet het overige beetje taart naar haar hoofd en het kwam in haar haar terecht. Ze pakte lachend nog een stukje kwarktaart en gooide het richting mij. Ik bukte net op tijd, maar de kwark kwam in Carlisle' s gezicht, die net een boek aan het lezen was. Onze glimlachen verdwenen meteen. Oei.. Carlisle keek ons even boos aan, maar moest toen lachen, veegde de kwark van zijn gezicht en gooide het richting Rosalie. Emmett sprong ertussen en kreeg de taart op zijn schouder. ''VOEDSELGEVECHT!!'' schreeuwde ik. We pakte allemaal een hand taart, verdeelde ons in niet al te eerlijke teams en begonnen te gooien met al het eetbaars wat we maar te pakken konden krijgen. Mijn team (Alice, Carlisle, Edward, Bella en Jasper) scholen achter de bank als de kwarktaart ons om de oren vloog. Toen Esmé binnenkwam met nóg een cadeautje, was iedereen stil en hielden we op met gooien. Alice veegde de taart uit haar gezicht en Jasper haalde het van zijn arm af. Ik keek de boze Esmé beschaamd aan. ''Hoe durven jullie..'' begon ze met een sissende stem. ''.. zonder mij een voedselgevecht te houden?'' Iedereen ging door met gooien en wegduiken toen ze dat lachend zei.
Toen de taart op was, was de lol er meteen vanaf. Carlisle grijnsde zuchtend en Bella zei: ''Ik ga even een douche nemen.'' Alice en Rosalie vonden dat ook een goed idee en gingen met haar mee naar boven. Esmé liep glimlachend naar mij toe en gaf mij het cadeautje dat ze nog niet gegeven had. Het was een postpakketje. Op de voorkant stond in een sierlijk handschrift: Mabel Godsleaf, Woodstreet 2, Forks. Snel scheurde ik het pakketje open. Er zat nog een verpakt doosje in en een brief. Ik liet mijn ogen over de tekst heen vliegen:

Beste zus,
jammer dat ik er niet bij kon zijn vandaag. Ik heb mijn studie bijna af en zal over een half jaar weer bij jullie intrekken. Vertel pap en mam alsjeblieft niet dat ik nog geen huis heb gevonden, ze zouden meteen het eerste het beste krot voorstellen. Ik vind wel wat. Doe ze wel de groetjes van me,
Bye,
Mick.

P.S: ik vond dit cadeautje wel wat voor jou.

Nieuwsgierig maakte ik het andere, kleinere pakje open. Er zat een juweliersdoosje in. Ik opende het en er kwam een gevoel van toeval over mij heen toen ik zag wat erin zat.
Het was een ketting, en niet zomaar een ketting. Het was een gouden ketting met een wolvenbedeltje eraan.
Het liet mij even stoppen met ademen (wat ik nog steeds niet afgeleerd was) en de stomp in mijn maag werd geheeld. Wat een toeval. Ik liet het aan Esmé zien. ''Wat toevallig!'' vond zij ook.
Mam en pap... dit is zo mooi!
Vinden wij ook schat.
Hij weet niet dat jullie dood zijn.
Vertel hem dat ook nog maar niet.
Hou van jullie.
Houden meer van jou. Seth wacht op je op het dak.
Ik glunderde.
Oké, doeg.
Dag MeeMee.
Het deed mij goed om mijn oude bijnaam weer te horen.
''Even laten zien op Skype aan mijn vriendinnen'' zei ik en ik rende nog steeds met het kettinkje in mijn hand naar boven.
Daar aan gekomen klapte ik echter niet mijn laptop open. Ik deed mijn slaapkamerraam open en ging er door heen. Ja, ik had het goed gezien. Ik kon via mijn raam op het dak komen. Dat had ik gisteren ontdekt toen ik aan het chatten was met Claire en Megan. Voorzichtig en behendig liep ik over mijn kleine balkonnetje naar de andere schoorsteenpijp (die schoorsteen stond in de kamer van Esmé en Carlisle, vermoedde ik) en via dat sprong ik op het dak. De mist was opgetrokken en ik zag alles duidelijk. Op mijn favoriete zitplekje zat nu een ander persoon.