2|| Yulivee Michelle Lahote

Ik zucht als de bel gaat, nadat de leraar de les had afgesloten pakken we snel onze spullen bij elkaar en verlaten het verhaal.
Ilsa komt naar me toe lopen en al kletsend begeven we ons richting de aula. Als we de aula binnen komen is het al één en al gaos. Op een paar tafels staan Paul en zijn vrienden de overige leerlingen te bekogelen met voedsel. Kundig ontwijk ik al het eten en pak ik een dienblad. We laden snel wat drinken en een broodje er op en lopen meteen door naar de kassa om te betalen. Als alles is afgerekend lopen we via de deur naar buiten. Naar ons was niet meer omgekeken, een paar mensen wilden wel gooien maar durfde het niet omdat Paul mijn broer was. Alleen omdat ik het jongere zusje was van één van de populairste jongen van de school en meteen ook de gevreesde. Het frustreerde me, het leek alsof ik niet voor me zelf zou kunnen zorgen.
'Kleuters.' Mompelt Ilsa geïrriteerd terwijl we op een bankje gaan zitten.
'Jep.' Ik pak mijn broodje van het dienblad af en neem een hap. Zwijgend eten we de broodjes op, buiten was er ondertussen niemand meer. Het was winter en iedereen was te wattig om naar buiten te gaan. Ik kijk even op mijn horloge om te bepalen wanneer de pauze weer over is, tien minuten van te voren gingen we naar binnen en keken op het rooster om te checken waar we precies zaten aangezien dat elke dag veranderd. Na dat we door een paar gangen zijn geweest komen we voor het prikbord te staan.
'Hé, onze laatste lessen vallen uit!' Gilt Ilsa, ik knik en kijk naar de les die we zo meteen hebben. Natuurkunde, jippie... Rustig lopen we naar het lokaal en gaan alvast zitten. Nadat de bel is gegaan begint het lokaal langzaam vol te stromen en uiteindelijk komt de leraar binnen die alles tot stilte maant.
Een behoorlijke saai uurtje later gaat eindelijk de bel en iedereen stormt het lokaal uit. Rustig pakken we onze spullen in en volgen de rest terwijl we nog kort even “dag” mompelen naar de leraar.
Ik wandel met Ilsa mee naar het fietsenhok, ze haalde haar fiets van het slot af en reed hem het hok uit.
‘Oja, jij moet op Paul wachten.’ Zegt Ilsa terwijl ze opstapt. Ik schut mijn hoofd.
‘Ik loop wel naar huis, dat is maar een kwartiertje lopen ofzo.’ Ilsa kijkt even bedenkelijk voor haar uit.
‘Weet je wat, ik geef je wel even een lift ik moet toch naar een tante in Forks.’ Besluit ze en ze wijst dat ik op de bagagedrager moet gaan zitten. Nog voor ik goed en wel zit begint ze te fietsen. Vijf minuten en een hoop gelach later kwamen we uit bij mijn huis en ik sprong van de fiets af. Ik bedank haar snel en loop het huis binnen.