Onbegrip

Ik vond Edward in de kelder, waar ik nog nooit geweest was. Er stonden geen meubels, behalve een piano, waar Edward op aan het spelen was. De klanken waren prachtig en betoverend tegelijk. Ik sloop langzaam dichterbij, om hem niet te storen. Plotseling stopte hij met spelen. ''Ja, ik ga wel met je mee'' fluisterde hij. Soms kwam zijn gedachtenlezen wél van pas...

We rende door het dichtbegroeide bos. Edward wou zijn grijze Volvo niet vies maken door over de modderige paadjes rijden. En bovendien waren de tussendoorweggetjes veel sneller dan over de geasfalteerde weg. Al snel kwamen we bij mijn huis aan. Mijn sleutel zat nog steeds in mijn jas, die ik over mijn vest aan had getrokken. De deur ging weer krakend open. Plotseling merkte ik dat Edward weg was. Ongerust keek ik om mij heen. ''Ed-dward-d?'' riep ik stotterend. ''Ja?'' hoorde ik van boven mijn hoofd. Geschrokken keek ik omhoog. Edward keek vanuit mijn slaapkamerraam naar buiten. ''Hoe.... o, natuurlijk''. Springen. Ik had mijn raam open laten staan. Ik klapte de deur weer met een smak dicht en sprong in de boom tegenover mijn slaapkamerraam. ''Achteruit!'' waarschuwde ik hem. Edward verdween mijn kamer in. Ik belandde in het venster. Edward keek rond in mijn kamer. ''Wat een troep..'' mompelde hij verbaasd. Ik moest inderdaad toegeven dat mijn kamer niet bepaald netjes was. Alle boeken (en dat waren er niet zo veel) lagen over de vloer bezaait. Mijn bureaustoel was omgegooid en mijn laptop opengeklapt. Hij stond aan op mijn Msn-pagina. Vreemd, daar had ik vanochtend toch echt niet opgekeken... ik had mijn laptop niet eens aangeraakt. ''Edward, er is hier iemand binnen geweest'' zei ik met open mond. ''Dat dacht ik al..'' antwoorde Edward. En het was niet eens een vraag geweest. Ik rook aan mijn T-shirt, die op mijn bed lag. Het was overduidelijk een vampier geweest, ik rook hem (ja, ik rook zelf dat het een man geweest was).
Wat was hij hier komen doen? Op zoek naar mij? Of naar mijn gegevens? Dat laatste zou het wel geweest zijn, anders had hij niet op mijn Msn-pagina gezeten. Maar alsnog, waarom? Was het de Volturi geweest?
''Zou best kunnen'' mompelde Edward weer. ''Maar wat-t kwamen ze hier doen-n-n, Edward?'' vroeg ik stotterend. ''Zo belangrijk ben ik toch niet?'' zei ik erachteraan.
''Blijkbaar wel.''
O, nee. Ze mochten hier niet komen! Ik wist niet waar ze allemaal tot in staat waren, maar het voelde niet goed.
''Laten we nou maar gewoon je spullen bij elkaar zoeken, dan kunnen we hier weg.'' zei Edward. Het leek alsof hij voelde dat ik gestresst was. Dacht ik weer hardop?
Aarzelend knikte ik. Wat moest allemaal mee? Mijn laptop, nog wat kleding, foto's... en mijn dagboek. Ik schreef er de laatste tijd niet meer in, maar het had veel emotionele herinneringen voor mij.
Ik propte nog een paar boeken in mijn grote plastic zak die ik meegenomen had. Edward had ook nog een paar spullen bij elkaar gesprokkeld, hij hoorde mij natuurlijk denken wat ik allemaal mee moest nemen.
Na een half uur had ik wel zo alles. Mijn kamer leek opeens veel netter en opgeruimder. Ik knikte naar Edward en dacht: ''Laten we gaan".
We sprongen door het raam en kwam neer op de grond. Het bos leek opeens veel donkerder en aarzelend sprintte ik er door heen.

Het Cullen- huis doemde op in de verte. Met de plastic zak onder mijn arm liep ik weer naar binnen. Ik rende mijn kamer in en begon alles uit te pakken.
Mijn wekker... die had ik natuurlijk niet echt meer nodig, maar hij was zo leuk, met een groot hart in het midden. Dat hart dat ik nu niet meer in mij had.. Raar gevoel was dat.
Ik klapte mijn laptop open. Msn stond nog steeds aan. Wat een wonder dat ik hier wel internet had. Claire en Megan waren online!

Mabel-xx- has logged in.

Mabel-xx-: Hi girlzz!

MissClaire: Hey, meid!

MeGaN: Hoi sgatt! Hoe is het daar in.. Forks heette het toch?

Mabel-xx-: Hmmm...

MissClaire: O,o. Dat klinkt niet goed.

Mabel-xx-: was ook niet goed bedoeld

MeGaN: o, nog ff: heette jij nou Godsleaf van je achternaam??

Mabel-xx-: Helaas wel..

MeGaN: O god. Wat erg voor je!!

MissClaire: HO STOP GRR: wat heb ik gemist?

MeGaN: Claire, dat wat ik je vertelde... is waar.

MissClaire: O my Jacob.

Mabel-xx-: Wrm Jacob?

MissClaire: Er is een nieuwe jongen op school... genaamd Jacob

Mabel-xx-: o, ja das waar bij jullie is school natuurlijk al begonnen..

MeGaN: Claire: 1, 2, 3...

MissClaire: HAPPY BIRTHDAY TO JOEEEE

MeGaN: IN DE WEI STAAT EEN KOEEEE

MissClaire: EN DIE KOE ZEGT EI LUFF JOE...

MeGaN: & MissClaire: HAPPY BIRTHDAY TO JOEE!!!! GEFELICITEERD!!

Mabel-xx-: A gosh, bedankt! Maar ik ben morgen pas jarig heaa!

MissClaire: morgen gaan we met school op kamp dus feliciteren we je nu!

''Mabel!!'' hoorde ik van beneden komen.

Mabel-xx-: ik moet gaan!! Luff jullie!! XXX

De stem van Emmett, die ik zojuist gehoord had, galmde na in mijn oren. Hij en Rosalie stonden beneden aan de trap. Ik verwachtte al dat ik met ze mee mocht gaan jagen. Rosalie keek op toen ze mij de trap af zag komen en grijnsde. ''Hoi!'' zei ze veel vriendelijker dan dat ik verwacht had.
''Ben je klaar om te gaan?'' vroeg Emmett glimlachend. ''Let's go!'' riep ik blij en we renden naar buiten.

Inmiddels was het begonnen met schemeren en het bos zag er angstaanjagend uit. Bijna werd ik bang. In zag iets voorbij mij zoeven. Vast Emmett.
Gelukkig kon ik nog wel mijn prooien goed zien in het donkere bos.