Er is een gevaar op komst,Ik weet het zeker![Part three]

Alice POV :

Ik praat met Rosalie over die make-over van een meisje uit het programma dat nu op de tv is.'Ze is wel mooier geworden'zegt Rosalie.Ik knik.'Maar zo super mooi is ze ook niet hoor'zegt ze er achter aan.Ik lach 'Nee jij bent de mooiste he Rosalie'zeg ik.Ze bloost en kijkt verder tv.'Heey Jasper!'zeg ik terwel Jasper aan komt lopen en op de bank gaat zitten.Jasper en ik beginnen een gesprek maar dan richt ik me voor uit en blijf ik staren.'Wat heeft Alice?'vraagt Bella als ze binnen komt.'Ze heeft weer een Visioen'zegt Edward.'Ik zie een meisje,een bijzonder meisje,een mens'begin ik.'Ze is alleen,maar ze is op zoek naar iemand,en voor die iemand moeten wij oppassen'vertel ik.Ik knipper met mijn ogen en dan zeg ik 'Er is een gevaar op komst.'Bella gaat zitten en zegt 'Maar voor wie is het een gevaar?Voor mij?'.Ik knik maar zeg' voor ons allemaal eigelijk'.


Bloom POV :

Als ik de trein uitstap kijk ik rond.Ik stap op de bus.Naar een kwartier realiseer ik me pas dat ik verkeerd zit.'gvd'zeg ik binnensmond.Ik druk op de knop en de bus stopt.Ik stap uit.God waar ben ik beland?ik loop en loop.Tot dat ik een bos zie.Ik twijfel maar mijn gevoel zegt dat ik door moet lopen.Ik doe wat mijn gevoel zegt en ik loop door het bos.Eigelijk is de natuur wel erg mooi!Ik zat meestal binnen maar dit had ik gwn moeten weten!Terwel ik loop pak ik uit mijn broekzak een lolly en scheur het papiertje er af.Ik gooi het op de grond wat ik normaal nooit doe maar nu heb ik er schijt aan.Ik stop de lolly in mijn mond en loop door.'Rapen wij dit niet op?'hoor ik een vrouwelijke stem zeggen.Ik draai me geschokken om en kijk in de ogen van een dame.'Sorry'zeg ik met een bloos en buk me om het op te rapen.Opeens voel ik een enorme trek aan mijn haren zo hard zodat ik op de grond val.'Ik wist dat je zou komen Bloom'zegt ze met een pijnlijke lach.'Hoe weet je me naam?'zeg ik boos.'Ik weet alles liefje'zegt ze terwel ze me nog verder tegen de grond aanduwt.'Wat wil je van me?'roep ik terwel ik probeer los te wringen.'Ik wil dat jij me naar je vader toe brengt'zegt ze terwel ze me steviger vast pakt.'Dat gaat een beetje moeilijk,hij is dood'zeg ik boos.Ze pakt me nog straker zodat ik bijna geen lucht krijg.'Dat heb je mis meisje,hij woont bij je oma die vieze heks'sist ze.Nu word ik boos ik trap en sla in het rond.'AUWWW!'hoor ik haar roepen.Ik trek mezelf los en ren weg.Ik hoor achter me snelle voetstappen.Ik kijk achter me en zie haar zo snel rennen dat zelfs het beste renpaard niet bij kan houden.Ze springt op me af.Ik gil.Als ik mijn ogen weer open zie ik dat ze me bij mijn haren heeft en mijn keel vast houd.'Ik vermoord je vies kind en daarna is je vader aan de beurt!'.Ik kijk haar bang aan maar als ik haar Tanden zie word ik nog banger.Tanden van wel 10 centimeter lang!.Ik zet mijn angsten op zij en geef haar een kopstoot.Ik ren snel weg en kijk hoe ze op de grond ligt.Nooit gedacht dat ik dat kon!Mompel ik een beetje trots.Ik ren weg en als ik vooruit kijk zie ik licht.Dus het einde van het bos!Als ik er ben draai ik me om en roep 'Het word een keertje tijd om naar de tandarts te gaan!Je tanden zien er niet zo best uit!Grap ik.Maar als ik geschreeuw hoor ren ik snel door.Ik kom uit bij een rij huizen.Ik kijk op het papiertje en zie dat ik in de goede straat ben.Ik zoek naar huis nummer 52.Oww daar is het!Ik voel de zenuwen door mijn lichaam gieren.Zou mijn vader echt nog leven?Gaat er door mijn hoofd.Ik slik en voor dat ik aan wil bellen kijk ik door het raam.Daar zit ze!Mijn oma!Ik herken haar van de foto die ik heb gevonden op zolder in het doosje van papa.Maar dan valt het me op dat ze niet zo oud lijkt.Een jaar of 40 schat ik haar.Papa was 35 toen die overleed en was 19 toen die mij kreeg.Erg jong dus.Als ik nog beter kijk zie ik nog iemand zie.Dan stokt mijn adem.'PAPA'roep ik.Ik hou gelijk mijn mond en duik weg.Dan gaat de deur open ik verstop me achter de struik die naast me staat.'Hallo meisje'hoor ik een aardige stem zeggen.Ik draai me geschokken om en zie oma staan.Ik sta bloosend op en zeg 'srry mevrouw maar ik dacht dat mijn sleutels hier had laten vallen.'Meisje toch!Dat je niet eens je eigen oma herkent!'zegt ze lachend terwel ze mij in haar armen duwt.'Maar je wist het wel he'hoor ik opeens iemand zeggen.Ik draai me om en daar staat hij.Mijn vader.'We verwachte je al'zegt hij vrolijk.'Waarom?'vraag ik terwel ik voel dat mijn traanbuis zomenteen spat.'Nou ja zon gevoel hadden we'zegt hij.'Nee waarom heb je 4 jaar niks van je laten horen?Mij bij een moeder achter gelaten die niks om me geeft,bij een stiefvader die me slaat en op een school neer gezet waar ik gepest en in elkaar geslagen word!Roep ik hard.'Mijn hele leven is zo onderhand verziekt en nu sta je hier doodleuk te zeggen dat je me verwacht?Ik ben weg hier!'schreeuw ik terwel ik voel dat ik duizende spetters uit mijn mond komen.Hij slaat zijn ogen neer en ik krijg tranen in mijn ogen.'Mijn tranen zijn jou niet waard'zeg ik terwel ik ze weg geef en omdraai.'Deze reis was geld en tijd verspilling'zeg ik terwel ik weg ren.Ik ren zonder te kijken waarheen.Naar 5 min rennen zak ik tegen de eerste boom die ik zie aan.Ik huil in mijn schoot.Dan flist mijn leven van toen ik klein was tot nu door me heen.'Mijn leven stelt niks voor,ik kan er beter niet meer zijn...'

Verteller POV :

En zo zit het meisje huilend tegen een boom en roept dat niemand om haar geeft.Maar is dat wel zo?Want zo ver ik weet zie ik daar iemand aankomen die een behulpbaar persoon is...

Dat was het reacties??

XoxO