Pauzes nemen

Ik lijk wel wispelturig. Vorige week leek het nog of ik in een groot zwart gat zat. Iets dat me helemaal zou opvreten. Er zou geen stukje Erica meer overblijven. Nu lijkt het weer even zijn gewone gangetje te gaan. Tussentijds examen van Belgische politiek achter de rug, enkele saaie uren economie en nu nog enkele uren sociaal recht voor de boeg. Maar nu even pauze nemen.

Soms moet je even pauze nemen. Neem je afstandsbediening en druk maar op het knopje. Klaar? Freeze! Oké, misschien is dit te letterlijk, maar toch. Soms moet je het even van een afstand bekijken. Niet enkel naar het moment zelf, maar naar het moment in het geheel. Dan moet je nadenken over wat er goed of fout gaat. Waarom gaat het net zo goed of zo slecht? Wat kan ik eraan doen om dit zo te houden of om het te veranderen? Even reflecteren. Wat effect heeft mijn gedrag op mezelf, maar ook op anderen of mijn omgeving?

Ik heb het idee dat weinig mensen echt de tijd nemen om eens goed na te denken. Men denkt niet meer diep na. Laat die grijze massa eens werken! Even afstand nemen van jezelf brengt licht in bepaalde situaties. Het helpt soms zelfs om helderder te zijn.

Een pauze is snel genomen. Leg je even op bed en zet alles wat afleid af. Je begint vanzelf te denken. Het is aan jezelf om ervoor te zorgen dat je dieper denkt. Sleur die oppervlakkige gedachten de deur uit en laat plaats voor hetgeen waarover je eens dieper wil nadenken. Adem rustig in en daarna weer uit. Blijf dit ook liefst herhalen, want ik heb niet graag dat iemand na het lezen van mijn column stopt met leven omdat die niet meer in- en uitademt.

Klaar om terug op ‘play’ te drukken?