``135``

Het vuur brand sterk en ik heb nog steeds moeite niet te huilen. We hadden John een jagers begrafenis geven. Langzaam verbrand hij. Het was zo donker en koud dat ik liever naar John wilde lopen en me naast hem had neer gelegd. In plaats daarvan pakte ik de handen van Dean en Sam en kneep er eventjes in. Sam laat mijn hand los en legt zijn arm om me heen. Dean daarentegen houd mijn hand steviger vast. ‘het spijt me van jullie vader’ zeg ik zachtjes. Het was hun vader, waarom huilde ik nou. Waarom had ik er zoveel verdriet van. Sam trekt me naar zich toe en ik voel hem eventjes snikken. ‘heeft hij nog iets gezegd? Voor hij… voor hij dood ging?’ vraagt Sam zacht aan Dean. Dean kijkt naar het vuur. Hij knijpt even in mijn hand en zegt dan; ‘nee, helemaal niets’

Ik had de taak op me genomen om de jongens naar bobby te brengen. Daar aangekomen zie ik de impala waar ze het ongeluk mee hadden gekregen. Iedereen was stil die dag. De dag erna begon Dean aan de impala te werken.
‘hoe ver ben je met de auto?’ Vraagt Sam aan Dean. Dean ligt onder de auto en ik bekijk de jongens eens goed. Misschien was het fout geweest om ze alleen te laten. Met een zucht draai ik mijn rug naar ze toe. Sam had verteld dat ze een Demon tegen waren gekomen en dat John ze had geholpen. Helaas was de Demon niet echt dood en waren ze daarom verongelukt. Sam loopt langs me en ik draai me weer om naar Dean. Hij heeft een breekijzer in zijn hand. Even blijf ik verbaast naar hem kijken. Ik denk niet dat hij door heeft dat ik sta te kijken. Hij slaat abrupt een raam in en slaat dan op de achterbak van de Impala. Langzaam loop ik naar hem toe en hij kijkt me aan. Ik leg mijn hand op zijn arm en hij kijkt weg. ‘het is niet erg dat je verdrietig bent’ zeg ik zacht. Voor ik er erg in heb houd Dean me stevig in zijn armen. Ik aai zacht over zijn hoofd. ‘het is al goed’ mompel ik zachtjes. Hij tilt me op en zet me op de achterbak van de impala. Ik pak zijn hoofd in mijn handen en druk mijn lippen op zijn voorhoofd. ‘ik laat jullie niet meer alleen’