Foto bij Hoofdstuk 17: Duisternis

Aangekomen bij de ingang, liep Ammon voor Valentina uit.

Het rook muf, maar toch prettig.

De wanden waren al bedekt met hiërogliefen die Ammons levensloop vertelden.

Na lang rondlopen vonden ze de grafkamer.
Het was nog niet erg versierd, maar er stond al een stenen omtrek voor waar de sarcofaag in zou moeten.

Met een licht opgewonden gevoel stapte Ammon erin.
Valentina sprong er behendig bij, en vleide zich tegen Ammon aan.

Met één hand trok Ammon de zware deksel erop, en het duisternis viel.

Al snel kon hij alle oneffenheden zien, alle steentjes en zandkorrels die er lagen.

Het was alsof er gewoon een kaars stond, hij zag alles scherp.
Hij zag Valentina’s ogen schitteren, haar lippen glanzen voor ze hem kuste.

Alles was zo duister en zo mooi.

Reageer (8)

  • sterretjhu

    Wauw, echt geweldig, je schrijft geweldig en ik ben echt verliefd op je verhalen... wauw. (flower)

    1 decennium geleden
  • DOMOnerd

    Ga je nog verder? *.*

    1 decennium geleden
  • OrbofDoom

    sorry maa rik heb gene zin meer om te lesen XD whaha sorry ik ga egt wel een keer verder:D je schrijft egt geweldig!!!:D

    1 decennium geleden
  • LittleLilla

    Awesome :'D!
    Snel verder!

    1 decennium geleden
  • Medusa

    geniaal xD
    nou,, ik ben weer bij xD
    snell verder lieberd! <3
    x
    M|M

    1 decennium geleden

Meld je gratis aan om ook reacties te kunnen plaatsen