H44

Onder het eten is het stil, Aryen braad wat vlees in warm water boven een met magie gemaakt vuurtje. Diamantar likt langs zijn klauwen van een hert wat hij heeft verslonden en kijkt af en toe verdrietig naar Blueä die naast een boom op de grond ligt met nog zo'n hert naast haar.
Ik zit onder tussen Nitor te bekijken, hij ziet er goed uit maar hij voelt zich nog niet veel beter.
Maar dat is niet belangrijk.
Het belangrijkste is dat er in mijn hoofd een plan aan het ontstaan is, een gevaarlijk plan, maar dat maakt niet uit.
Ik werk het plan goed uit, ik haal alle maars en alsjes er uit. Maar zal ik het wel met de anderen delen?

'Zo, lekker gegeten?' Aryen kijkt te vrede naar zijn lege bord en likt langs zijn lippen.
'Ja, best hoor,' zeg ik. Ik ben nog steeds aan het nadenken dus ik klink afgeleid en onaanwezig.
'Waar denk je aan?' Vraagt Aryen, meteen verstijf. Ik zie de alarmbellen gewoon om hem heen rinkelen.
'Niets, niets,' zeg ik terwijl ik scherper probeer te doen.
'Jawel, er is wel wat! Zeg het me!' Aryen pakt mijn arm vast en ik kijk naar hem op. In mijn ogen zwart vuur.
'Lilith! Oke, vertel het me, ik zal niet bo-'
'Jawel,' zeg ik rustig terwijl ik weer naar beneden kijk. Het volgende moment voel ik Diamantars geest tegen mijn geest drukken.
'Vertel,' zegt hij. Ik weet niet, maar volgens mij voel ik angst.
'Rustig. Écht, het is niets gevaarlijks.'
'Je bent nooit goed geweest in liegen,' reageerd Aryen.
'Pffh,' mompel ik met een zeurderig ondertoontje.
'Er is maar een manier om er achter te komen wat wij er van vinden, je moet het ons vertellen,' zegt Aryen.
'Ik wil niet weten wat jullie er van vinden,' zeg ik opstandig.
'Maar ik ben je draak!' zegt Diamantar.
'Maar ik ben je vriend!' zegt Aryen.
Ik haal mijn schouders om en keer ze de rug toe. Ik doe alsof ik ga slapen.

Ik open mijn ogen en kijk meteen stigtig rond. Ik ben écht in slaap gevallen en omdat ik meteen toen ik wakker werdt Blueä zag liggen raakte ik in de war.
Mijn blik valt op Diamantar. Hij staat op wacht en zit op een grote rots rond te kijken.
Natuurlijk.
Dit is niet alleen om vijanden buiten te houden, maar ook om míj binnen te houden.
'Lekker geslapen?' Vraagt Diamantar en bevestigd zo mijn vermoedens. Zijn stem klinkt namenlijk helemaal niet alsof hij wil weten hoe ik geslapen heb, maar alsof hij me uitdaagd. Alsof hij "En vertel! Zie je wel, je hebt geen keuze, ik hou de wacht." zegt.
'Lekker hoor,' zeg ik alsof ik niets door had van de dubbelle betekenis.
'Hmm,' snuift Diamantar geïrriteerd.
Ik kijk naar Aryen en dan even naar Nitor. Ze slapen bijde.
Dan kijk ik naar Blueä en als laatste naar Diamantar.
'Ze slapen allemaal,' zeg ik.
'Ja, en jij mag ook wel weer gaan slapen, ik hou de wacht wel,' zegt Diamantar.
'Nee, nee, ik houd wel de wacht, echt. Ga jij maar slapen,' zeg ik.
'Nee bedankt, het lijkt me be-'
'Ik zei dat je mag slapen. Je zult ook slapen,' zeg ik. Het voelt als veraad wat ik nu zal gaan doen. Maar ik heb geen keuze, als ik het niet doe dan zal er nooit een einde komen aan dit verhaal, aan deze pijn. Aan mijn vader.
'Slytha,' zeg ik in oude taal. Slaap.
'Wat doe je?' Hoor ik Diamantar in paniek zeggen,'Lilith!' Het volgende moment zie ik hem trillen op zijn benen. Ik zie hem inelkaar zakken en zijn kop op zijn poten leggen. Ik voel nog een paar keer zijn geest langs mijn geest aaien.
Ik loop op hem af en leg mijn hand op zijn neus, ik aai hem een paar keer over die plek terwijl ik Diamantar's ogen zie dicht gaan.
Grote ogen kijken me nog even spijtig aan, vol verdriet.
En dan zijn ze dicht en is Diamantar in slaap.
'Sorry,' fluister ik zachtjes.
Ik loop naar mijn slaapzak toe en pak mijn rugzak en spulletjes.
Op naar het onbekende.