010

'Dit zijn namelijk Draught of living Death en Wolfsbane potion. Met het potion Draught of living Death kun je iemand in een hele diepe slaap laten gaan, maar als je het potion té sterk maakt zou je er zelfs iemand voor eeuwig mee kunnen laten slapen of je kan er iemand mee doden. Het Wolfsbane potion is gekenmerkt doordat het een blauwe rook produceert als het klaar is. Dit potion is voor weerwolfen, we weten dat weerwolven met volle maan in een wolf veranderen, met dit potion kun je door de transformatie heen slapen. En bij de transformatie blijft de weerwolf in zijn of haar menselijke gedaante.' Legde ik uit, sommige leerlingen (hufflepuffers, gryfindorers en ravenklauwers) klapte voor me. 'OHH! die mudblood kan toverdrankjes brouwen!' Sneerde Gwen en Pansy lachte. 'Mevrouw Moore niemand noemt in mijn les één van mijn leerlingen mudblood, begrepen?!' vroeg Snape boos aan Gwen Moore. 'ja, meneer.' zuchtte ze en rolde met haar ogen. 'De les is voorbij, ruim u spullen op en u kunt gaan.' zei Snape, hij draaide zich om en liep met ferme stappen naar zijn bureau en ging zitten. Ik goot mijn potions in twee flesjes en stopte ze in mijn tas. Blijkbaar had dit veel tijd ingenomen want ik was nog de enigste leerlingen in het lokaal. Ik stopte de flesjes in mijn tas net zoals mijn boeken. Ik ruimde mijn spullen op en dacht na over wat Gwen Moore net zei. Een vraag vormde zich in mijn hersenen en ik kon het niet laten om het Snape te vragen. 'Meneer, mag ik u misschien iets vragen?' vroeg ik en stond afwachtend bij zijn bureau terwijl hij was bezig met iets in te vullen . 'Natuurlijk, Mevrouw Ambrosius.' zei hij en legde zijn veer neer en keek me vragend aan. 'Maakt het verschil uit, als je muggle-born bent?' vroeg ik hem en zag dat de man's zwarte harde ogen een zachte gloed kregen. Zijn ogen waren niet zo diep en donker, als je er maar lang genoeg in keek zag je de duizende fonkelingen. 'Nee, het maakt geen enkel verschil uit.' zei hij, hij glimlachte misschien niet maar ik voelde dat de gespannen sfeer weg ebde. ' Bedankt, ik zie u straks weer, volgens mij. Alvast eet smakelijk.' zei ik en liep het lokaal uit, ik begreep niet waarom iedereen hem zo vervelend vond. Achja, op naar het avond eten!

Toen ik onderweg was naar de Hufflepuff leerlingen kamer kwam ik Devin tegen met een andere jongen. 'hey!' zei hij en ze kwamen langs mij lopen. 'hoi, ik ben Finn, de oudere broer van Devin. Aangenaam kennis te maken Lily.' zei hij en gaf me een hand, blijkbaar wist iedereen mijn naam. 'zoveel ouder ben je ook weer niet.' zei Devin en rolde met zijn ogen. 'Toch wel, twee jaar.' ze Finn en lachtte en gaf zijn broertje een por in zijn zij. Ik lachtte. 'ow, ik moet hier naar rechts, ik zie jullie bij het avond eten wel.' zei ik en rende weg naar de Hufflepuff leerlingen kamer, ze zwaaide nog ff naar me en liepen weer verder. Ik kwam in de leerlingen kamer uit en liep vlug naar de slaapzaal. Ik gooide mijn tas neer en zag toen dat er een pakje op mijn bed lag. Ik pakte het op en las het briefje wat er aan hing.

Lieve Lily,
dit is voor jou.
Ik hoop dat je het leuk vindt.

Er stond geen naam bij, van wie zou het zijn? Verschillende namen spookte door mijn hoofd terwijl ik het pakje opende. Er lag een ketting in, hij was beeldschoon. Ik liet de ketting door mijn vingers glijden, het was een lelie blad met een parel. Wie zou mij überhaupt zo'n dure en mooie ketting geven? Hij was echt prachtig.

Ik deed de ketting om en voelde een warm gevoel over mijn lichaam zich versprijden. Iets was anders aan deze ketting, maar wat? En van wie had ik hem gekregen?