Tweet NINE

We springen op de fiets en we rijden rustig naar Melissa's huis. Het is lekker weer. De zon schijnt en er is bijna geen wolkje te zien. Ik geniet van de stilte. Ik heb bijna de neiging om mijn ogen dicht te doen en naar alle geluiden om me heen te luisteren. Maar dat doe ik maar niet. Want dan flikker ik van mijn fiets. De stilte word ruw verstoord door Melissa die me een net iets te harde duw geeft. Mijn stuur klapte half om ,maar ik kan hem nog net in evenwicht houden en weer verder fietsen. 'Gek! Waarom deed je dat!' zeg ik net iets bozer dan ik bedoelde tegen Melissa. 'Ja sorry hoor. Maar jij negeert me volledig!' zegt ze boos terug door mijn net iets te boze reactie. 'Oh. Sorry! Ik wist niet dat ik je aan het negeren was.' Zeg ik tegen Melissa. 'Ik was gewoon aan het wegdromen in de stilte.' zeg ik verontschuldigent. Ik trek een pruillip. Melissa lacht. 'Vergeven en vergeten.' zegt ze lachend. 'Maar wat wou je dan zeggen daarnet?' vraag ik weer terug. We fietsen de bocht om en ik zie dat we bijna bij Melissa's huis zijn. 'Nou. Eigenlijk weten mijn ouders nog helemaal niet dat ik samen met jou op vakantie naar londen mag voor een week. Ik ben naar jou gekomen en toen heb ik het gehoord. Mijn ouders weten nog niks.' Ik denk even na. Dat is waar ja. Ze moest naar mij komen voor de verassing. 'Maar zullen je ouders het dan wel goed vinden?' vraag ik met een toch wel een beetje bezorgde ondertoon in mijn stem. 'Natuurlijk vinden ze dat wel goed! Ik ben inmiddels al vol-was-sen.' zegt ze. En ze maakt aanhalings tekens in de lucht als ze volwassen zegt. 'Dat is waar.' zeg ik. 'Ze kunnen dus eigenlijk niet weigeren.' en ik steek mijn tong uit. 'That's right!' We rijden de oprit op en zetten onze fietsen tegen het hek aan. 'We moeten dus nog eerst wel even zeggen dat je op vakantie gaat met mij. Voordat je je koffers al gaat inpakken.' zeg ik. Melissa steekt de sleutel in het slot en opent de deur. 'Inderdaad.' zegt ze voordat ze schreeuwt dat ze thuis is. Ik hoor gestommel van de trap en ik zie de moeder van Melissa naar beneden komen. 'Oh hallo. Jij ook hier Fleur.' zegt ze met een glimlach tegen mij. 'Hallo mevrouw.' geef ik als antwoord. En ik glimlach terug. 'Mam. Kom even mee we moeten je even iets vragen. Of eigenlijk vertellen.' zegt Melissa en ze duwt haar moeder naar de woonkamer. 'Toch niets ernstigs hoop ik?' vraagt ze. 'Nee natuurlijk niet.' zegt Fleur. 'Kom nou maar gewoon even zitten.'


Omdat ik zoveel stukjes heb zal ik deze week elke twee dagen een nieuw stukje plaatsen.
Als ze op zijn zeg ik het in het laatste stukje. En dan duurt het weer wat langer
OK?