002

Volgende morgen moet ik er alweer vroeg uit, maar gelukkig ben ik al om twee uur vrij. Na deze kortere school dag, fiets ik weer naar huis. Onderweg kom ik een groep jongens tegen die ik wel heel erg vond lijken op One Direction. Maar ik besteed er geen aandacht aan, jongens van rond mijn leeftijd zijn toch maar irritant en fluiten me na, of roepen domme dingen naar me. Een keer heb ik binnen een half uur van verschillende jongens geleerd, dat ik Roxanne heette en dat ik een vriendje had die Bas heette. Nou, sorry hoor, maar ik heet nog altijd Lynn, officieel eigenlijk Anna-Lynn, maar dat vind ik te lang, dus iedereen noemt me gewoon Lynn. Over die tweede opmerking kon ik eigenlijk niet lachen, want ik nog nooit een vriendje gehad. Ik ben niet zo’n iemand die maar verkering neemt, omdat de rest het ook doet en dat je er dan bij hoort. Nee, laat mij dan maar lekker alleen en dan ben ik mezelf wel.
Als ik thuis ben ga ik lekker op mijn bed liggen, even voor de komende tijd niks doen, gewoon lekker niks. ‘piep, piep’ mijn mobiel gaat af, ik heb een berichtje van een van mijn vriendinnen, of ik op twitter heb gekeken. Niet dus, want ik ben net thuis en was van plan om niks te doen. Toch pak ik snel mijn laptop erbij en ga op twitter. Daar schrik ik me rot, op de twitter van Nakita, mijn vriendin, heeft ze een tweet ge-retweet, daarin staat dat One Direction twee maanden lang rust houd in Nederland. En dat Nederland is dan wel in Assen, Drenthe. Wie had ooit gedacht dat die knappe jongens zo dichtbij zouden komen. Dan bedenk ik me iets, en stuur een tweet naar Nakita toe: “@Nikaaatje heb je ze al gezien dan??” Ik vraag me namelijk af of we ze ook wel als levend wild kunnen zien, naja, soort van dan. Kort nadat ik de tweet had verstuurd, kreeg ik alweer antwoord: “@anna-LYNN ja, ze fietsten(te grappig om te zien)langs mijn huis.” Wacht, wat! Als ze langs haar huis fietste, kon ik ze dus tegengekomen zijn op mijn terugweg van school. Dus zij waren die jongens toch. Snel stuurde ik nog een tweet: “@Nikaaatje ik heb ze dan ook gezien! Kwam ze op de terugweg tegen. Haha, dacht dat het rot jochies waren! Oeps.” Ik leg na deze tweet mijn laptop weg, en ga verder waarmee ik bezig was, niks doen. Wat hou ik daar toch van, lekker liggen en muziek luisteren. Muziek is sowieso al een passie van me, ik kan gewoon niet zonder. Ik heb namelijk altijd muziek aanstaan, omdat het anders te stil is. En als ik geen muziek draai, dan maak ik het zelf wel. Ik speel namelijk gitaar, dat doe ik al vanaf mijn tiende. Daarnaast zing ik ook, niet dat dat veel mensen weten, ik zing nog maar een jaartje of twee en het is niet echt geweldig, vind ik zelf. Oké, het zal nu wel zijn opgevallen: ik ben niet echt zeker van mezelf, om eerlijk te zijn zelfs onzeker. Dat onzekere komt door mijn ouders, ze zijn zo streng. O nee, streng is niet het goede woord, bazig is het goede woord. Ze willen over alles controle hebben, maar langzamerhand word ik daar gek van. Ja hallo, als het zo doorgaat, wil ik volgend jaar op kamers. Naja, dan moet ik wel eerst slagen, daar hebben mijn ouders ook al zoveel vertrouwen in. Ik moet echt stoppen met zo denken, daar word ik echt chagrijnig van. Ik moet gewoon een keer met mijn vriendinnen weer een leuke meidenavond houden, lekker film kijken en over leuke jongens roddelen. Snel maak ik een groepsgesprek aan bij WhatsApp en nodig mijn vier beste vriendinnen uit.

Ik - Hey menschjes!
- Zin om dit weekend weer een meidenavond te houden!?!?!
Sterre - He hoi!! Ja leuk!! Tis al een tijdje geleden dat we wat hebben gedaan!
Nakita - JAAAAA Ik wil ook mee!
Ik - Nikaatje! Ik heb je toch ook uitgenodigd! dan moet je niet zo ga schreeuwen, dat je ook uitgenodigd wil worden
Sterre - ja, nikaatje, dat had je moeten weten…
Ik - O god, zo bedoel ik dat helemaal niet, het was als grapje!
Nakita - Lynn, maak je niet druk, ik had zoiets al verwacht. Maarja Sterre snapt dat niet, he Sterre?

Zo ging ik nog even door met het klieren van mijn beste vriendinnen. Dat gebeurd namelijk wel vaker. We kunnen namelijk nooit lang serieus blijven. Dan schiet er ineens wat te binnen, Maud had nog niet gereageerd. Maud is mijn andere vriendin, die eigenlijk altijd alles kwijt raakt.

Ik - Hey guys! Is Maud haar telefoon alweer kwijt! Het zal me eigenlijk niet verbazen. Ze ook zo’n sloddervos.
Maud - Hehey! Ik ben mijn mobiel niet kwijt, ik was alleen erg druk bezig!
Ik - Waarmee? Met het zoeken naar je mobiel? ;P
Maud - Wat ben je weer vervelend bezig.
Ik - oké, oké, ik stop al. Maar kom je ook zaterdag? Dan zijn we weer een keer met z’n allen!
Maud - Ja, natuurlijk kom ik.
Ik - goed, zaterdag om 8 uur bij mij! Xx

Oké, dat gaat leuk worden zaterdag, lekker met z’n allen film kijken en over jongens praten. Wat heb ik daar toch zin in. Gelukkig zijn mijn ouders weg en kunnen we dus beneden televisie kijken.
Ik kijk snel hoe laat het is, elf uur! Wow, dat is wel behoorlijk laat, dat had ik dus niet in de gaten. Ik maak me snel klaar om naar bed te gaan en lig binnen een paar minuten al te slapen.