Schrijfwedstrijd Wicked

Langzaam sloop ik door het bos, zo zacht mogelijk, zodat de wilde dieren me niet zouden horen. ‘Straks word ik zelf een wild beest’ schoot door mijn hoofd.’Hmpf’ gromde ik mezelf toe. Ik vroeg me af of ik nu wel geheel zou veranderen. Mijn handen balden zich ongecontroleerd tot vuisten. Ik voelde hoe mijn nagels langer werden en zich in mijn vel boorden. Ik moest naar een open plek wist ik. Het haar op mijn handen werd langer en dikker en er kwamen zwarte streepjes op. Ik begon te zweten. ’Dit gaat echt pijn doen’ kreunde ik in gedachten. Plots schoot er een pijnscheut door mijn rechterbeen waardoor ik op de grond viel. Ik zag hoe pissebedden een ander plekje zochten. Mijn beeld vervaagde en mijn ogen brandden. Toen zag ik opeens alles scherper. Mijn handen klauwden over de grond, mijn been schoot omhoog en weer naar beneden. Met moeite lukte het om mijn laarzen uit te trekken en ik deed mijn horloge ook zo vlug mogelijk af. Net op tijd, omdat mijn arm dikker werd. De verhoudingen van mijn lichaam klopten niet meer en ik kreeg overal dik haar, dat gelig was. Mijn schouders deden pijn, en werden kleiner, terwijl mijn vingers korten werden. Mijn hoofd wierp zichzelf opzij, zodat ik op mijn rug op de grond kwam te liggen. Ik keek naar de boomblaadjes, maar ze waren een soort grijs. ‘Waarom kan ik geen groen zien?’ Ik had geen tijd meer om daar over na te denken, omdat mijn benen verschrikkelijk veel pijn deden. Mijn voeten werden langer, en mijn knie zat om een of andere reden bij mijn buik. Ik stootte een huilachtig gemiauw uit. Waarom ging de verandering niet zo als in het filmpje van “She Wolf ”? Mijn gezicht jeukte en ook daar groeide mijn haar dikker. Mijn hoofdhaar werd korter en werd geel met tijger strepen. ‘Werd ik een tijger?’ vroeg ik mezelf af. Ik wist dat ik veranderde in een dier, maar niet in wat. Nu begonnen ook mijn teennagels scherper en langer te worden. Ik bekeek mijn handen die nu klauwen waren, net als mijn voeten. Ook mijn buik en rug waren als die van een tijger. Maar ik wist dat ik nog iets miste en die vraag werd snel beantwoord door een helse pijn bij mijn kont. ‘Een staart!’ mijn rug verlengde zich, tot het een uitsteeksel kreeg van een meter lang. Ik probeerde op mijn poten te staan, maar ik viel. Ik probeerde het opnieuw, maar nu lukte het wel. Ik zette mijn ene poot voor de andere en ik kwam langzaam vooruit. Maar soms gleed mijn poot weg, en viel ik op de grond. Strompelend kwam ik bij een klein meertje. Ik slurpte wat water naar binnen, en bekeek mezelf in de weerspiegeling. Ik zag een redelijk jonge tijger, met kleine slagtandjes en schattige oortjes. Dat was ik. Gaya, de Tijger.