Tweet EIGHT

Londen. We gaan gewoon naar LONDEN! Ik en Melissa gaan naar Londen!
Mijn ouders vertellen me net gewoon dat ik naar londen ga met mijn beste vriendin! Ik kan het nog steeds niet geloven. Londen, waar One Direction woont! Dat was eigenlijk ook de rede dat mijn ouders voor londen kozen. Ik ben helemaal gek van ze. Melissa niet heel erg, maar ze vind ze wel leuk. Gelukkig.

'Aaaaah!' Melissa en ik dansen nog steeds door mijn kamer. Te verbaast om nog iets tegen elkaar te zeggen en alleen maar tegen elkaar te gillen als we elkaar aankijken. Als we elkaar nog even een paar minuten hebben aangekeken om te beseffen dat we naar londen gaan verbreek ik de stilte. 'Zouden we ze tegenkomen?' vraag ik aan Melissa. 'Ik hoop het voor jou.' grinnikt ze. Ik steek mijn tong uit. Een zucht rolt over mijn lippen. 'We zullen ze vast niet tegenkomen.' zeg ik een klein beetje teleurgesteld. 'Maar dat maakt ook niet uit. Want we zijn gewoon wel in hun stad. En wij gaan gewoon naar Londen!' zeg ik tegen Melissa. 'Je hebt helemaal gelijk meid.' zegt Melissa met een grote glimlach. 'Maarre. Omdat we naar Londen gaan kunnen we misschien wel wat nieuwe kleren gebruiken.' Melissa wiebelt met haar wenkbrauwen. 'Nee.' zeg ik. 'Wat. Waarom niet?' Melissa kijkt me met een vragende blik aan. 'Waarom zou je hier kleren kopen als je dat ook in Londen kunt doen.' zeg ik met een grote grijns op mijn gezicht. 'oehw. Smart ass.' zegt melissa tegen me met een grote grijns. 'Goed dat je het zegt. Anders had ik al mijn kleedgeld hier al op gemaakt!' lacht ze. 'Heb je veel geld om mee te nemen naar Londen?' Vraag ik. 'Ik heb genoeg geld voor een souvenir, een hele hoop kleren en om jou een keer te trakteren op iets lekkers. Dus ja.' lacht ze. 'Om mij te trakteren?' Vraag ik. Melissa knikt. 'Oke, daar hou ik je aan.' lach ik. 'Is goed.' lacht ze terug.

'Wat doe je?' vraagt Melissa aan me. Ik schrik me dood en val van mijn stoel af. Ik kijk omhoog en kijk Melissa nep-boos aan. 'Wat doe je nou weer gekkie.' lacht Melissa. 'Ik schrik van jou en flikker van mijn stoel.' Melissa vind het blijkbaar heel grappig en rolt over de grond van het lachen. 'Jajaja, het is grappig nu weet ik het wel.' roep ik tegen Melissa en ik krabbel overeind. Ik plof weer op mijn stoel neer en ga verder met typen. Zo te horen krabbelt Melissa ook weer overeind en ze komt weer naast me staan. 'Maar, wat doe je nou?' vraagt ze nog een keer. Ze legt haar kin op mijn schouder en tuurt naar mijn computer scherm. 'twitter?' vraagt ze en ze komt naast me zitten. 'Ja. Twitter ja.' zeg ik. 'Je stuurt een tweet naar...?' 'Naar iedereen van One direction.' Maak ik haar vragende zin af. 'Naar iedereen van One Direction?' lacht ze half. 'Geloof je nog steeds dat je ze tegen zal komen?' 'Nee.' zeg ik. 'Maar ik kan proberen of ze naar mij komen.' zeg ik heel sirieus. 'Ja hoor.' zegt Melissa. En ze rolt met haar ogen. 'Maar wat stuur je ze dan?' vraagt ze toch wel een beetje nieuwschierig. Ik grinnik. 'Dit.' Zeg ik.
En ik ga opzij om mijn scherm goed te laten zien.

GRMBL. het lukt niet om het plaatje hier te zetten.
dus. Zie begin verhaal.

'Yeah, sure. Never gonna happen.' zegt Melissa. 'Dat zeg ik ook niet!' roep ik. 'Ze zullen het ook nooit zien. Maar je kan altijd proberen!' zeg ik. 'Dat is waar girllll.' zegt Melissa. En ze spring half op me. 'Heey!' roep ik. Melissa spring weer van me af en zegt:'en nu gaan jij en ik jouw koffer inpakken. En daarna naar mijn huis om de mijne in te pakken.' zegt ze. 'Dat is goed girllll.' lach ik. En ik loop hoofdschuddend achter haar aan.


zouden jullie het leuk vinden dat ik het volgende hoofdstuk al in een 1D pov doe?
(ofzoiets)
Zet maar bij de reacties
Kudo voor volgende week veel hoofdstukjes?

x