Chapter Eight ||

'Accio gitaar.' mompel ik. Hermoine had me een paar spreuken geleerd in de trein. Niet veel later zit ik met een gitaar op mijn schoot. Ik sla de akkoorden aan en begint Breakeven te zingen. Ik sluit mijn ogen en probeer mijn stem niet te laten trillen. Een traan rolt over mijn wang en knapt kapot op de grond. Cause when a heart breaks no it don't break even. Ik zucht en denk even na. Ik denk aan Dylan's lach en tranen rollen nu in een sneller tempo over mijn wangen. Ik wrijf ze weg en besluit een beter liedje te zingen. Ik kijk even naar de gitaar. Het is een elektrische met dit moet het wel lukken. Ik doe hem om en begin te spelen. Runaway van Avril Lavigne. Ik spring met mijn gitaar wat rond en doe gek. Dit is zalig, net als toen mijn pleegouders nog leefden. Het weeshuis had mijn gitaar afgenomen. Dan laat ik me weer in het gras vallen. Ik hoor plots applaus achter me en draai me verbaast om. Ik zie tot mijn verbazing Blaise en Draco en nog een paar mensen van Slytherin 'Ehm hoe lang staan jullie hier al?' vraag ik iets verlegen en word rood, niemand heeft me ooit horen zingen. 'We hebben heel dat Runaway liedje gehoord.' antwoord Draco. Ik knik en kijk naar de grond. 'Zing nog iets?' vraagt een meisje me en ik kijk vertwijfeld naar mijn gitaar. 'Kom op Sam.' zegt Blaise. 'Laat me even denken.' zucht ik toegeeflijk. Welk liedje? You Da One. Ik begin te zingen en speel mee op mijn gitaar zonder op hen te letten. Ik sta weer op en zie dat ze naar mijn kleren hapen. 'Wat?' vraag ik hen en kijk weer naar de grond. 'Ik ben zo jaloers op dat kleedje.' mompelt er een meisje en ik lach 'Je mag wel eens in mijn koffer kijken.' en doe mijn gewaad weer over mijn kleren aan. Ik pak mijn gitaar op en loop alleen terug naar het kasteel hen verwondert achterlatend. Ik zie tot mijn verbazing mijn klassieke gitaar op mijn bed liggen. Hoe komt die hier? Er hangt een briefje aan.

Ik zet de beide gitaren in een hoek en ga op mijn bed liggen. Ik denk na over wat er allemaal gebeurt al is en zucht. Alles is zo ingewikkeld. Misschien heb ik inderdaad de vaardigheden voor Slytherin maar ik kan geen mensen kwetsen of uitschelden. Nou ja tenzij zij beginnen natuurlijk maar bevoorbeeld Hermoine? Of Ron? Of Luna? Nee... Daar ga ik niet aan mee doen. Ik rol op mijn zij en kijk uit het raam. 'He.' klinkt het zachtjes naast me en het bed zakt wel weg. 'Dit is verboden terrein voor jongens.' zeg ik zachtjes als ik de stem herken. 'Ik wilde gewoon weten of alles goed was.' zegt hij en ik kijk hem aan. 'Waarom zou er iets mis zijn? Ik kan me gewoon nog niet zo goed aanpassen.' antwoord ik op Draco's zin. Ik kijk weer weg en denk weer even aan Dylan. Vlug denk ik aan iets anders, ik wil niet huilen waar er iemand bij is en zeker niet als het Draco is.