1.2 Fanfiction van je favoriete anime

Shinn liep weg van het Bloody Valentine Memorial Sign. De tranen van zojuist kon hij slechts met moeite verduwen, terwijl hij Lunamaria's vingers tussen de zijne voelden glijden. "Wat bedoelde hij, Luna? Wat bedoelde Kira zojuist met dat we de bloemen zullen herplanten en ze weer zullen doen groeien?" Luna drukte een kusje op zijn wang. "De tijd van vechten is over," glimlachte ze, "en alles heeft Kira je vergeven. Zul jij het hem vergeven?" Shinn knikte. Met tranen in zijn ogen stapte hij dapper verder. Mayu's mobiele telefoon klemde hij in zijn hand.

1 maand later

"Commandant Yamato, u kunt maar beter even naar de brug komen!" Kira Yamato trok vlug zijn witte commando-uniform aan en sprintte naar de brug van de Minerva. "Wat aan de hand?" probeerde hij zo serieus mogelijk te vragen. Hij moest nog steeds wennen aan zijn rol als kapitein. "Weer een colonne Restorers. Wat is uw commando?" zei Arthur Trine, second-in-command, op ietwat angstige toon. "Informeer de Eternal en zeg Shinn dat hij zich klaar moet maken om te lanceren." sprak Kira zonder aarzelen. "Ik ga ook," voegde hij er aan toe, "maar jullie ondernemen niks totdat Lacus geprobeerd heeft onderhandelingen te openen!"

Graham Mox, leider van de Restorers, een radicale groep volgers van hun 'leider' Gilbert Durandal, keek richting het vlaggenschip van ZAFT. "Meneer, de troepen staan klaar om te lanceren. Zal ik het commando geven?" vroeg de CIC hoopvol. "Nee. De Eternal zal nog opduiken, en ik wil haar horen." De gehele bemanning op de brug lachte.

Shinn liet uit verveling zijn knokkels kraken. Zijn vingers jeukten om de ZGMF-X42S Destiny Gundam weer te starten. Plots begon zijn communication channel te kraken. Athrun's stem werd hoorbaar: "Shinn, alles OK?" "Nee." besloot Shinn kort en krachtig de bezorgde toon van zijn collega. Kira mengde zich in het gesprek. "Shinn, ik begrijp dat je de Restorers haat, maar laat je alsjeblieft niet leiden door je woede. Lacus doet momenteel haar uiterste best om de Restorers van hun aanvalsplan af te brengen." Shinn knarste met zijn tanden. "Waarom doen ze dit überhaupt," riep Shinn uit, "waarom doen ze dit? De Second War was nog erger dan de First War! Ik verloor mijn familie, ben voorgelogen en verloor mijn vriendin en mijn beste vriend! En dan moet IK rustig blijven!?" Shinn begon nu te schreeuwen. Athrun doorprikte echter zijn woede. "Shinn, doe rustig of Kira laat je niet eens vertrekken." Shinn's ogen werden nu vaag rood. De rode waas, die hij nog herkende van Stella stierf, was terug. Hij grijnsde en duwde de Destiny Gundam in zijn vooruit. "SHINN! WACHT!" riepen Athrun & Kira in koor. Hij deactiveerde zijn communication channel. De rode, gele en blauwe kleuren van zijn Mobile Suit vlamden op. De mechanische, groene ogen, leken te branden als hellevuren.

Graham Mox zag de Destiny op één van zijn schepen afstormen en het met zijn gigantische zwaard in een aantal stukken klieven. Drie ZAKU's wierpen zich met ware doodsverachting en bijlen op hun tegenstander, maar bleken kansloos. De eerste werd gespietst op de stalen punt van het vijftien meter lange Anti-Ship Sword. Vervolgens liet de vijanige piloot zijn Gundam de tweede ZAKU aan gort snijden. De derde ZAKU vloog achteruit, in dekking. Dit mocht echter niet baten, aangezien twee Beam Boomerangs hem volgden en hem in drie stukken kapten. Mox grijnsde nu een stel rotte tanden bloot. "Het is begonnen. Lanceringsorders mogen vanaf nu doorgegeven worden." Horden ZAKU's & GOUF's denderen op Shinn af.

Kira & Athrun hadden de bui al zien hangen, en terwijl Shinn drie ZAKU's tot schroot herleidde, hesen ze zich in hun pakken. Vanop de Eternal dook de ZMGF-X19A Infinite Justice Gundam de ruimte in. De Minerva spuwde de ZMGF-X20A Strike Freedom Gundam uit haar lanceringskatapult. "Weet je, Athrun, ik had gehoopt dat ik nooit meer enige trekker had moeten overhalen." sprak Kira deemoedig. "Vergeet het, Kira," antwoordde Athrun grimmig, "want zolang er gekken zoals die Restorers zijn, blijven er trekkers die overgehaald dienen te worden. En uiteindelijk zijn wij die dat moeten doen. Of we dat nu leuk vinden of niet, vechten moet om te beschermen. Jammer dat het niet anders meer kan..." De gezichten van de twee hartsvrienden vertrokken in een droevige grimas, terwijl ze op een horde Restorers afvlogen. Tot hun eigen grote spijt...