H6

Met een ruk draai ik me om.
'Wa-... ?' Ik wil eigenlijk schrewen en gillen en slaan met mijn armen om te ontkomen, maar ik herken degene achter me. Het is Aryen.
'Aryen?' Zeg ik dus maar vol verbazing.
'Ja, ik. Diegene met wie je gisteren niet wou oefenen.' Aryen trekt een pruil lip.
'Laat me gaan,' zeg ik.
'Nee, niet alleen,' zegt Aryen. Alleen? Hoe bedoelt hij dat?
'Laat me gaan,' herhaal ik.
'Nee,' zegt Aryen.
'Of wat?' Vraag ik hem met een op getrokken wenkbrauw.
'Of...' Aryen fronst, blijkbaar heeft hij geen goede "of".
'Ik ga,' zeg ik en ik vraag Diamantar verder te vliegen, en snel.
'Blijf,' zegt Aryen,'Ik ga met je mee, je gaat niet alleen.' WAT?
Oke, ik snap nu wat hij bedoelde maar... met hem?
'Oh, nee! Nee, nee! Jij blijft hier, hoor je me?' Zeg ik terwijl ik hem verbaast aan kijk.
'Je kan kiezen,' probeerd Aryen me uit te leggen,' Of je gaat met mij. Of je gaat niet, want dan meld ik Eragon dat je weg gaat.'
'Wat dacht je van optie dríé? Ik. Ga. Alleen.' Druk ik uit.
'Nee, het wordt optie 1, zullen we? Straks krijgen ze door dat er twee leerlingen missen.' Schoorvoetend vlieg ik weg, Aryen volgt me.

'Je krijgt niets van mijn eten,' zeg ik met een blik op zijn zadel. Ik en Aryen vliegen hoog boven de Adurnafells. Dat zijn bergen ten oosten van Eragon's school. In de normale taal betekend "Adurnafells" Waterbergen. Ik snap die naam. De bergen staan namelijk met hun voeten in het water. Het beeld doet me glimlachen.
'Hoeft niet, ik heb genoeg voor mezelf, en voor jouw als je genoeg krijgt van brood. Ik heb koeken.' Plagerig steekt Aryen zijn tong naar me uit, een gebaar waar van ik zou glimlachen ALS Aryen Metsa was geweest.
Metsa...
Ik heb hem moeten achterlaten, ik had net zo goed met Metsa kunnen gaan als Aryen toch mee zou gaan, dit is pure shit. Vroeger waren ik en Aryen dan wel goede vrienden, die tijd is voorbij. Al heel lang.
'Best,' mompelt Aryen als hij ziet dat ik niet reageer. Opeens kijkt hij heel verdrietig, zo'n blik waarvan je denkt: Ik ben niet de enigste die het moeilijk heeft.
'Wat is er?' Fluister ik dus.
'Nou.. Eerst gaat mijn vriendin met mijn aller grootste vijand, en dan haat ze me om niets, en dan...'
'STOP! Ik ben jouw vriendin niet, punt uit,' stom, ik ben er in getrapt, hij deed expres zielig, net zoals hij expres opschepte over zijn prachtige magie kunsten.
'Dat was je wel,' hoor ik Aryen mompelen, voor dat ik een grote schroef maak op Diamantars rug om even niet met Aryen te hoefen praten.

'Kan Blueä vuur maken?' Vraag ik grommend aan Aryen, ik probeer zo weinig mogenlijk met hem te praten.
'Oke, zal ze ook voor ons jagen?' Vraagt Aryen aardig.
'Doe maar wat je wilt.' Ik pak mijn brood en knaag er een beetje op. Jaloers kijk ik hoe Aryen een grote koek pakt en er op begint te knabbelen, hij kijkt me strak aan.
Ik hoor mijn maag grommen van de honger terwijl ik toch iets eet.
Aryen zucht en graait naast zich, hij haalt nog een koek te voor schijn en geeft die aan me. Ik zeg niets en eet de koek.