Tweet TWO

‘Mam! Alsjeblief blief blief blief blieeeeft!’ Ik probeer het nu al voor de honderdste keer, maar het zal me toch nooit lukken. Ik kijk mijn moeder met smekende oogjes aan en probeer een pruillipje te trekken.‘Fleur, je weet wat het antwoord is. Het kan gewoon niet, daar is je vaders baan te belangrijk voor.’ Ik zucht en kijk mijn moeder verdrietig aan. Ze probeert me een ‘sorry’ blik te geven, en gaat daarna gewoon weer verder met de aardappels schillen. Ik loop de keuken uit naar de woonkamer. Ik zie dat stijn op de bank tv zit te kijken. Ik sluip heel voorzichten naar de bank toe, en spring dat met een oerkreet naast hem. ‘Oeaaaaaaah!’ Stijn schrikt zich te pletter en laat een raar gilletje uit zijn mond komen. ‘Sjeesus, je liet me schrikken!’ Stijn trekt een raar gezicht en kijkt me boos aan. ‘Haha, je had jezelf moeten horen. Je leek net een gillende keukenmeid.’ lach ik hard.‘Puh, ik een gillende keukenmeid? Heb je jezelf al eens horen gillen.’ zegt stijn. Hij kijkt me raar aan en ik lach. ‘Wat kijk je?’ vraag ik dan aan hem. ‘Oh, ik weet niet. Er is niet echt veel op. Ik zit maar wat te zappen.’ ‘Geef de afstandsbediening is.’ vraag ik aan hem. ‘Nee, ik mocht van mama tv kijken. Dus kijk jij maar mee met wat ik aan het kijken ben!’ zegt hij met een kinderachtig stemmetje. Hij steekt zijn tong uit en grijnst. ‘Oeh, en daar ging je te ver broertje!’ Ik spring bovenop hem en probeer de afstandsbediening te pakken. Maar het heeft geen zin.Ook al ben ik ouder en groter, hij is toch sterker dan mij. Maar dan bedenk ik me ineens dat hij ook wel een zwakke plek heeft. Ik kijk hem even voor een moment aan, grijns en laat mijn vingers zien. ‘Neeee, plies niet’ gilt hij. Maar het is al te laat. Mijn vingers duiken naar zijn buik en ik begin hem te kietelen. ‘Neeheeeheee, hou op ik smeek je!’ gilt hij. Hij trapt met zijn benen in het rond maar hij kan toch niks omdat ik bovenop hem zit. ‘Genade genade! Ik doe alles wat je wilt!’ Giechelt hij met een raar stemmetje. ‘Alles?’ ik stop even en kijk hem met een vragende blik aan. Hij probeert wat te zeggen maar hijgt nog even na. Als hij op adem is gekomen komt hij overeind. Hij pakt de afstandsbediening en geeft hem aan mij. Dan probeert hij weg te komen. ‘Hee, je zei dat je alles voor me zou doen.’ zeg ik. ‘Toch niet!’ roept hij en hij wurmt me onder me vandaan en sprint weg. ‘Hee, kom terug jij’ roep ik. Maar hij sprint de trap op. Ik heb geen zin om nog achter hem aan te rennen, en zet de tv weer aan.



Ik zal verder activeren als er 3 reacties zijn.
Ok?
P.s. dat zal alsnog wel morgen zijn want ik ga zo weg