Tweet ONE

‘kom op schat, zo erg is het toch niet.’ Dat zegt mijn moeder elke keer. Elk jaar gaan we op vakantie in nederland. We zijn nog nooit op vakantie geweest in het buitenland. De redenen daarvoor? Nummer een is dat we niet zo heel veel geld hebben, en daarom gewoon elk jaar een goedkope camping uitzoeken hier in nederland. Nummer twee is, mijn vader heeft een hele belangrijke baan. Waar hij zomaar in een keer opdrachten voor kan krijgen, en daarom moet hij in de buurt blijven zodat als hij een opdracht krijgt er de volgende dag mee aan de slag kan. Als hij die opdracht niet zo snel doet als hij kan, zou het kunnen dat hij zijn baan verliest. En dat willen we niet omdat we het geld hard nodig hebben. Daarom gaan we nooit ver weg. Ik snap het wel een beetje, maar we gaan gewoon nooit eens een keer naar het buitenland. Zelfs niet naar duitsland! En ik moet van mijn ouders nog steeds mee op vakantie. ‘Zo zijn we toch nog even gezellig bij elkaar,’zeggen ze dan. Maar nu begin ik wel een beetje te roepen van: ‘Kom op! ik ben al zeventien. laat me nou een keer met vriendinnen op vakantie gaan!’ Maar nee, mijn ouders vinden dat ik gewoon nog met hun op vakantie moet gaan. *zucht* Soms wordt ik ze gewoon een beetje zat.
De enigste redding op vakantie is mijn broertje. Stijn. Hij is veertien bijna vijftien. We hebben altijd al een goede broer zus band gehad. Anders dan andere broers en zussen. De meeste meiden in mijn klas klagen alleen maar over hun jongere broertjes. Zo van ‘Ja, mijn broertje is gewoon een hele grote klier. Hij kan nooit is stil zijn en blijft maar aan me plakken.’ Bij ons is dat anders, we hebben het altijd al goed met elkaar kunnen vinden. We hebben nog steeds lol met elkaar. Dat is wel fijn als je op vakantie gaat, en je je toch helemaal dood zou vervelen in je eentje.