Opdracht 5.

De dag was eindelijk hier Maddeline mocht vanuit school naar Egypte. Haar studie ging goed en ze had er zeker zin in. Ze had een gezonde obsessie met de geschiedenis van Egypte en was dus ook gebrand op het gaan naar Egypte. Nu was het eindelijk zo ver. Haar tas was gepakt en eindelijk kon ze het vliegtuig in gaan. Ze kust haar ouders gedag op het vliegveld en liep langs de douane. Het kwam nu zo dichtbij voor haar en ze kon het bijna niet geloven. Ze liep direct door naar haar gate. Er zaten veel mensen. Veel vakantie vierende gezinnen, ouder koppels en mensen die een uiterlijk hadden alsof ze het moment dat ze in Egypte aankwamen gelijke een piramide in wilden duiken. Maddeline voelde zich ook op die manier, maar hoopte dat ze het niet erg zou uitstralen als die anderen mensen. Het was vroeg in de ochtend toen ze aankwam in Egypte en in haar hotel. Ze had alles strak gepland. Ze zou over 4 uur al in een busje naar een graftombe op weg zijn. Haar hart maakte al een sprongetje als ze eraan dacht. Eindelijk een echte tombe, echte muurtekeningen en echte Egyptische luchten. Het was een zonnige dag geworden en Maddeline kneep haar ogen tot spleetjes in de felle zon. Ze stapte langzaam naar voren uit het kleine, hete en overvolle busje. Vandaag was de dag dat ze met alle onderzoekers naar de graftombe gingen van Thoetmosis III. Op dit moment was de complete groep uit het busje gestapt en keken naar de vallei. Sommigen keken vol verbazing naar de vallei, terwijl anderen er al vaker waren geweest en niet meer omkeken naar het beeld van de vallei. Maddeline hoorde bij de eerste groep. Ze was zo gespannen en blij geweest dat ze eindelijk naar Egypte mocht en ook nog gelijk naar een graftombe in de Vallei Der Koningen.
Nog voordat de groep een stap kon zetten kwam hun gids naar ze toe. Het was een man van een jaar of dertig en het zag eruit alsof hij er geen zin in had. Hij riep, in gebrekkig Engels, de groep tot een halt. Sommigen keken geschrokken om en op andere gezichten was irritatie te zien. De groep kreeg te horen wat ze wel en niet mochten doen in de tombe en eromheen. Er kwam een besluit dat 4 mensen de tombe in gingen en een andere groep zou buiten gaan onderzoeken.
Maddeline ging samen met haar groep de tombe in. Het was er klam en donker. Het enige licht kwam van de zaklampen die iedereen bij zich had. De spanning was af te lezen van iedereen in de tombe. Al verrassend snel kwamen ze aan bij de hoofdkamer. Daar stond het graf van de oude, Egyptische leider. Tot iedereen teleurstelling was die beschadigt. Waarschijnlijk door grafrovers. Terwijl iedereen zich boog over het beschadigde graf dwaalde Maddeline af van de groep en keek belangstellend naar de graftekeningen. Ze vroeg zich af welke verhalen zich er op af speelde, natuurlijk wist ze al wel een deel, maar het bleef altijd interessant. Maddeline begon weg te dromen naar een les die ze heeft gehad over Thoetmosis III. Ze was één van de weinige geïnteresseerde geweest in het verhaal. Ze begon zich in te denken hoe het voor hem zou moeten zijn geweest om zo te leven. Snel dreef ze weg in haar eigen gedachten.
De zon stond hoog aan de hemel en Thoetmosis II was zijn zoon in de gaten aan het houden. Thoetmosis III zal ooit zijn troonopvolger zijn. De man onder wie dit land nog groter en rijker zal worden, maar dat is nu nog niet hij is nog te jong. Het werd langzaam avond en Thoetmosis III was vermoeid van het leren en spelen wat hij de hele dag door heeft gedaan. Het was alleen die avond dat Thoetmosis zijn vader voor het laats zou zien. Alles daarna ging snel aan de jonge Thoetmosis voorbij. Zijn vader was er niet meer en hij zou de troon nog niet kunnen bestijgen. Iemand anders zou voor hem moeten regeren, je kan tenslotte geen 3 jarige op de troon zetten. Voor de tijd dat Thoetmosis niet zou kunnen regeren kwam Hatsjepsoet op de troon.
Dit was voor de jonge Thoetmosis niet te begrijpen, maar terwijl hij ouder werd. Wilde hij steeds liever op de troon komen, maar Hatsjepsoet, wie nog niet eens zijn moeder was, bleef op de troon. Ze was een regent, maar besloot zelf dat zijn een farao was en in haar planning zat niet dat een kind van haar man de macht zou krijgen. Een kind dat nog geen een van haar was.
Thoetmosis werd langzaam maar zeker een jonge man en wilde aan Hatsjepsoet tonen dat hij klaar was om farao te worden en de leiding van haar over te kunnen nemen. Het was alleen dat Hatsjepsoet er anders over dacht en zij plaatse Thoetmosis als leidinggevend in het leger. Dit was niet was Thoetmosis wilde, maar hij kon er niets aan doen. Hij had wel macht, maar die macht was niets vergeleken met hetgene dat Hatsjepsoet had.
Een aantal jaren verstreek en Thoetmosis bereikte de leeftijd van 21 jaar. In dit jaar stierf Hatsjepsoet en kreeg Thoetmosis de leiding over Egypte. Het enige was dat hij in die tijd op weg was naar Israël. Hij kwam enkele maanden later ook inderdaad aan in Israël en er ontstond een slag, De slag bij Megiddo. Deze moest gewonnen worden, het was één van de belangrijkste handelsroutes in die tijd. Na een geslaagde aanval op het vijandelijk leger had het Egyptische leger de stad Megiddo omsingeld en niet lang daarna gaf de stad zich over en was het een overwinning voor de nu 23 jarige Thoetmosis. Toen Thoetmosis terugkeerde naar Egypte liet hij zich kronen tot farao. Hij veranderde zijn naam in Men-cheper-Re, wat “Bestendig is de verschijning van Ra” betekende. Het was gewoonlijk voor farao’s om hun naam te veranderen als zij de troon bestegen.
Maddeline schrok op toen aan haar werd gevraagd of ze alles ook zo mooi en interessant vond. Snel knikte ze ja met haar hoofd en keek op haar horloge. Ze waren nu al bijna 1 uur in de tombe en alles wat ze nog had gedaan was denken over hoe Thoetmosis zou hebben geleefd. Natuurlijk vind ze dat ook interessant, maar ze wilde ook nog wel de rest van de tombe zien. Ze schuifelde langs de anderen heen en bekeek het graf. Het was zonde om te zien hoe zoiets moois zo verwoest kan worden alleen maar om de kostbaarheden. Na de diefstallen ging de locatie van het graf verloren en werd het was in het jaar 1898 herontdekt. Maddeline bekeek het graf beter en vroeg zich af of onze graven later ook zo bekeken zouden worden. Snel schudde ze de gedachte uit haar hoofd, dit was niet het moment om daarover te denken.
Op de muur achter het graf waren nog meer graftekeningen. Ze hadden een gelige achtergrond en er waren met een groene kleur mensen en goden op getekend. Maddeline vroeg zich af of dit alle vrouwen en kinderen zouden zijn geweest van Thoetmosis. Ze had geleerd dat hij een echte vrouwen-man was. Hij zou in ieder geval 6 vrouwen hebben gehad en mogelijk zelfs nog wat met zijn halfzus. Niemand weet of het waar is, maar sommigen zeggen dat het zo is en anderen ontkennen dat dat zou zijn gebeurt.
Thoetmosis zat met zijn eerste vrouw Satiah in het paleis. Satiah was de dochter van een Koninklijke zuster en nu de vrouw van de farao. Spijtig stierf Satiah al toen Thoetmosis nog regeerde. Al snel volgde de tweede vrouw van Thoetmosis. Haar naam was Merytre-Hatshepsut. Met haar kreeg Thoetmosis een kindje. Een jongen genaamd Amenhotep II. Merytre-Hatshepsut was de dochter van een Koninklijke vader. Hun zoon zou de troonopvolger zijn van Thoetmosis. Er wordt gefluisterd in de straten dat Thoetmosis nog een zoon zou hebben met Satiah, maar daar in niets van bewezen. Een andere vrouw van Thoetmosis van Nebtu. Zij overleed al voordat Thoetmosis ging. Ook had Thoetmosis vrouwen in het buitenland. Menhet, Menwi en Merti waren hun namen. Deze vrouwen waren niet van koninklijk bloed en waren minder belangrijk dat de andere vrouwen, ondanks dat worden ze wel vermeld in het graf van Thoetmosis. Zij waren minder belangrijk dan de andere vrouwen. Al de vrouwen in dit stukje behoorden tot het harem van Thoetmosis III. Het is niet bekend of er nog meer vrouwen behoorden tot dit harem.

Maddeline keek naar alle tekeningen en hiërogliefen. Alle zijn vrouwen waren aangegeven in zijn tombe. Uit de verhalen die ze had gehoord nam ze het besluit dat het mogelijk was dat Satiah niet de eerste vrouw was van Thoetmosis. Zijn halfzus Neferure zou zijn eerste vrouw zijn geweest. Satiah zou haar hebben vervangen na het overlijden. Ook wordt er gespeculeerd over het feit dat de mogelijke zoon van Satiah de zoon van Neferure was. Het is alleen nooit bewezen dat Thoetmosis een zoon had gehad met Satiah, laat staan met zijn halfzus Neferure. Zelfs dat verhaal is nooit een feit geworden. Er klonk een gebrekkig Engelse stem door de gangen. Er werd gezegd dat er gewisseld werd en de groep van Maddeline. Snel maakt ze zich uit de voeten en loopt snel naar buiten. Ze passeerden de roodhoofdige gids. Nu begreep Maddeline wel hoe het kwam dat hij zo chagrijnig was. Al die uren in de volle zon met al die onderzoekers die van alles wilden doen wat niet zouden mogen.
Het viel Maddeline op dat er niet alleen in de tombe veel aan muurtekeningen werd gedaan, maar ook buiten de tombe. Er werd verteld dat dit gedaan werd door de werkers in de tombe. Een soort graffiti voordat je de tombe ingaat. Maddeline slofte de lange trap op naar het busje. Eigenlijk had ze er wel genoeg van gehad, maar ze wist dat ze nog door moest. Dit was pas de eerste tombe. Ze gingen ook nog op weg naar de tombe van Hatsjepsoet. Deze lag gelukkig ook in de Vallei der Koningen dus dat scheelde weer reistijd.
Na 1,5 uur in de bus gerust te hebben kwam de rest van de groep ook het kleine busje ingestoven. Het 5 minuten geleden koele busje was veranderd in een volgepropte sauna. Ongemakkelijk verschoof Maddeline zich om een beetje lekker te zitten, maar de zaklamp van haar buurman porde in haar zij. Maddeline keek uit het raampje en zag in de verte al de omlijning van Hatsjepsoets tombe. Deze graftombe was aan de andere kant van de vallei, maar was zeker speciaal. De gangen in de tombe waren speciaal gevormd. Ze bogen allemaal af in dezelfde richting en leidde allemaal naar een aparte kamer. Het was ooit de tombe van Koning Thoetmosis I, uiteindelijk werd de tombe aangepast zodat ook het lichaam van Hatsjepsoet erbij kon. Dit graf was niet alleen voor Thoetmosis en Hatsjepsoet. Het graf werd ontdekt in het jaar 1799.
Maddeline vond het een overweldigende dag. Op het moment dat ze haar bed raakte viel ze in slaap. Ook al wist ze in haar achterhoofd dat het nooit lang zou kunnen duren. De volgende dag zouden ze naar de tempel van Hatsjepsoet gaan. Het zou een heel mooi gebouw moeten zijn. Dus Maddeline was ook heel blij dat ze dat ook nog op haar reis zou mogen zien.
Vandaag voelde als een déja-vu van gisteren. De zon was weer fel en het busje was ook weer volgepropt. Maddeline werd langzaam al ziek van de reis die haar te wachten stond, maar ze zal het moeten doorstaan als ze de tempel wil zien. Het busje trok op en na een paar uur kwamen ze aan bij de tempel. Het was een gigantisch gezicht en iedereen stond ook even een momentje of zelfs langer met de mond open te staren. Het was nu al mooi, kun je nagaan in de tijd dat Hatsjepsoet leefde. Gewoon nog een helemaal intact gebouw.
Maddeline wist dat de tempel van Hatsjepsoet ook wel de Djeser-Djeseru wordt genoemd. Het was een tempel om de cultus van de koningin te vereren. Dit gebeurde wel voor miljoenen jaren. Het was een belangrijk gebouw in de hele Egyptische dynastie. Maddeline stapte het terrein op. Ze zag gelijk dat er meerdere gebouwen waren. Dit moest betekenen dat er meerdere mensen werden vereerd. Dit klopte ook het waren 3 tempels, één voor Hatsjepsoet, één voor Mentuhotep II en één voor Thoetmosis III. Hatsjepsoet besloot deze tempel te bouwen en het was af na 15 jaar. Haar raadgever had de tempel voor zichzelf onder de tempel van Hatsjepsoet gebouwd. De tempel werd gebouwd op de heilige plek Bahari. De tempel van Hatsjepsoet stond in het verlengde van de tempel van Amon. Deze tempel lag gevestigd in de Karnak. De tempel van Hatsjepsoet ligt dichtbij de plek waar zij is begraven. Haar tombe ligt aan de andere kant van de berg waar de tempel tegenaan is gebouwd. In de vroege tijd van het bestaan van de tempel was het een vruchtbare en groene omgeving. Er was een grote tuin voor de ingang. Ook stonden overal beelden. Hiervan is nu niet veel terug te zien. Veel onderzoekers proberen er nog steeds veel over te weten te komen. Thoetmosis III was het niet eens met de tempel en heeft zijn best gedaan om de naam van Hatsjepsoet uit de tempel te verwijderen. Hij was boos over haar regering en het feit dat hem de troon werd ontzegd terwijl hij er allang recht op had. Ook al is het een mooie tempel er is nog niet zo lang geleden ook iets verschrikkelijks gebeurt. In het jaar 1997 zijn er maar liefst 62 mensen vermoord. Het waren vooral toeristen die in een verschrikkelijk plan van terroristen vielen.
Vermoeid van alle informatie stapte Maddeline haar busje weer in, het maakte haar niet uit naast wie ze kam zitten. Of het nou de zaklamp man was of de zweterige vrouw bij wie het zweet al de hele dag onder haar oksels vandaan liep. Het was alsof de wereld niet bestond en ze eindelijk compleet was. Ze had alles gezien wat ze wilde en voor haar part kon ze nu vredig doodgaan. Na een hobbelig ritje in de bus kwam ze bij haar hotel aan. Het was er lekker koel en ze wist zeker dat ze hier nog wel even zou kunnen blijven. Ze plofte weer neer op haar bed. Het voelde zo rustgevend, maar ze wist dat ze allen nog deze avond had. Morgen zal ze alweer terug vliegen en thuis komen bij haar liefhebbende levende familie. Ze had nog wel stiekem gehoopt op de beroemde mummies, maar die zal ze zeker gaan bewaren voor haar volgende bezoekje. Vermoeit maar voldaan stapte Maddeline in het vliegtuig, op weg naar thuis. Op weg naar haar westerse levend zonder de spannende verhalen over mummies en levende doden. Het leven waar het stoffigste in huis geen zand is, maar gewoon stof. Het leven waaraan Maddline zo graag wilt ontsnappen.