H69

De zwarte schimmen ogen van mijn vader branden in mijn ogen. Ik slik. Hij is in een schim verandert, ik heb daar dingen over gelezen...
Schimmen kunnen alleen gedood worden met een stoot van een zwaard recht door het hart! En anders verdwijnen ze alleen maar, om later weer op te duiken. Ik heb nooit van mijn vader gehouden, maar dit... dit had ik nooit voor hem gewilt. Naja, niet dat ik enig gevoel voor hem heb, maar hij is nu gewoon bijna onmogenlijk te verslaan.
Mijn vaders ogen richten zich van mij af en hij heft zijn handen in de lucht. Hij gilt iets naar Eragon, iets gemeens. Gelukkig zie ik Eragon mijn vaders aanval afweren. Eragon is meer een vader voor me dan mijn vader ooit zal zijn.
'Lilith, gaat het?' Metsa fluistert met een hese stem in mijn oor.
'Hoezo? Waarom zal het niet gaan?' vraag ik met trillende stem.
'Je hebt net je vader in een schim zien veranderen,' zegt Metsa.
'O, o ja.' Meer weet ik niet te zeggen. Metsa zou me gevoel loos vinden als ik zou zeggen dat ik het alleen maar erg vind dat hij nu sterker is.
'Lilith, wat is er toch,' Metsa slaat een arm om me heen,'Ik zie het, er is iets. Al vanaf de dag dat we praten zag ik een rimpeltje op je voorhoofd.' Metsa aait even over mijn voorhoofd.
'Nou...'Zou ik Metsa vertellen over de droom die ik gehad heb? Die nachtmerrie over mijn vader een gillende vrouw en een kuil... een dolk... mijn dood? Nee, dat doe ik niet.
'Nachtmerrie,' zeg ik alleen maar.
'Waarover?' Dringt Metsa aan.
'Weet ik niet,' lieg ik. Metsa fronst zijn wenkbrauwen.
'Hoe kan je het dan eng vinden als je het vergeten bent?' Vraagt hij.
'Weet ik niet, wil je er over stoppen?' Vraag ik. Ik zie aan Metsa dat hij nog iets wil zeggen, maar hij wordt onderbroken door geklop, op de deur.

Nock, nock, nock.
Ik en Metsa houden onze adem in, wie zou dat zijn? Metsa gaat onder tussen voor me staan. Ik kijk even snel uit het raam. Mijn vader vecht daar nog.
'Metsa, het kan niet mijn vader zijn. Die is daa-'
'Ik hou met alles rekening. Wie is daar?' Roept hij tegen de deur.
'Ik, Aryen. Als je Lilith iets aan doet dan vermoord ik je.' Aryen?
Waarom denkt Aryen dat Metsa mij wil doden?
'Aryen?' Roep ik.
'Lilith! Je leefd nog!' Aryen klinkt opgelucht.
'Waarom klop je als je bang bent dat ik Lilith heb vermoord?' Metsa klinkt boos.
'Misschien zou je open doen en denken dat ik een van jou was.' Aryen doet de deur open en glipt naar binnen.
'Hoe ben je trouwens door de voordeur gekomen?' Metsa klinkt kil.
'Met mijn vaders sleutels.' Aryen houd een bos koperen sleutels omhoog.
'Ga weg,' zegt Metsa. Ik knik.
'Ga weg,' zeg ik.
'Nee, ik ga niet, ik ben hier om Lilith te beschermen. Zeg nou zelf Metsa, dat heeft ze toch nodig met zo veel vijanden?' Als Aryen dit zegt trilt Metsa over zijn arm.
'Aryen we hebben elkaar en Diamantar en Sorcha. Ga weg, je bent niet nodig,' snauw ik Aryen toe.
'Ik blijf.' En Aryen gaat op Metsa's bed zitten.