06. Liegen

'Wat is er met je?'

      Harry keek me met grote, onderzoekende ogen aan en probeerde mijn verwarde gezicht te lezen. Ik staarde lusteloos naar een lege plek op de muur en haalde zuchtend mijn schouders op.
      Mijn vingers speelden een ingewikkeld spel met elkaar en ik probeerde de juiste woorden te vinden - probeerde een leugen te verzinnen om onder zijn strenge blik te ontkomen.

      'Niks', mompelde ik zacht en wilde de kamer verlaten.
      Harry nam mijn hand vast en trok me ruw naar beneden. Ik voelde hoe mijn pols brandde door de bruuske beweging en verbaasd keek ik hem aan.
      'Wat denk je dat je aan het doen bent?'
      'Wat denk jij te verbergen voor me?' weerde Harry terug en ik trok mijn pols terug.
      'Ik ben niet achterlijke,' zei de krullenbol.
      'Wel...' mompelde Zayn voorzichtig - wat hem onmiddellijk een boze blik opleverde van mijn beste vriend.
      Ik lachte zachtjes en stond hoofdschuddend recht.
      'Je begint je dingen in te beelden, Harry. Ik slaap gewoon wat slechter door de warmte.'
      Het was een leugen en ik kon in Harry's ogen lezen dat hij mij niet geloofde.
      'Oke, maar je weet dat ik hier voor je ben, toch?'
      Ik knikte en verliet de kamer.

Leugens – overal leugens.

      Zuchtend opende ik de deur van de toiletten en liet het koude water over mijn polsen glijden. Bijna onmiddellijk voelde ik me beter en langzaam begonnen de sterretjes, die voor mijn ogen dansten, te verdwijnen. Het slaaptekort begon nog harder toe te slaan en ik begon me af te vragen hoelang het zou duren eer ik zou flauwvallen.
      De deur ging open en ik zag hoe Harry snel binnenglipte.
      ‘Ik weet dat je tegen me hebt gelogen.’
      Ik haalde mijn schouders op en probeerde zijn priemende blik te ontwijken.
      ‘Wat is er Lou? Ik herken je niet meer. Je bent helemaal kapot – je solo’s lukken niet meer – je negeert ons. Je bent niet meer de vriend die ik ken en ik ben het beu om toe te kijken terwijl je jezelf langzaam kapot maakt.’
      ‘Harry –‘
      ‘Neen, nu ga jij eens luisteren. Ik weet niet wat er is, maar het heeft waarschijnlijk iets met Eleanor te maken. Stop het. Het is niet jouw schuld dat ze daar nu ligt. Zij was dronken en zij heeft dit zichzelf aangedaan. Niemand neemt jou iets kwalijk – wij zijn hier voor je Lou. Ik snap dat je haar mist, maar het was over tussen jullie twee en je moet verder gaan.’
      ‘Je snapt het niet,’ mompelde ik en keek naar mijn spiegelbeeld.
      ‘Laat het me dan snappen,’ riep Harry hulpeloos uit en hij nam mijn schouders stevig vast – schudde me wild door elkaar en probeerde me rede bij te brengen.
      ‘Wat is er aan de hand?’

‘Ik denk dat ik gek ben.’

      Zijn armen gleden om mijn lichaam heen en ik verborg mijn gezicht in zijn nek holte. Mijn schouders schokten en ik voelde hoe zijn vingers geruststellend over mijn rug gleden. Zijn stem fluisterde enkele kleine woordjes en ik begon me langzaam beter te voelen, wetend dat ik er niet helemaal alleen voor stond.

Mijn tand is vandaag ontzenuwd en ik sterf nu van de pijn en ik kan amper eten :C. Een kudo om me beterschap te wensen ?