Hoofdstuk 11, Myra

We lopen over de straat naar de toverstok winkel. Ondertussen kijk ik weer naar het dak van de koepel, het ziet er zo mooi uit, al dat water boven ons.
Mijn kleine Xerpin zit niet in het aquarium wat ik bij de begeleider heb achter gelaten, ik daag hem bij me op mijn schouder. Afwezig kriebel ik hem onder zijn kinnetje terwijl ik loop. Mijn kleine Xerpin, hoe zou ik hem gaan noemen?
Dan weet ik het!
'Ik noem hem "Draakje",' zeg ik Narama met een grijns.
'Dat is een speciale naam,' zegt ze,' hoezo "Draakje"?'
'Hij lijkt soms op een draakje, dus ik noem hem Draakje!'
'Leuke naam!' Grijnst Narama.
'Jouw beesten hebben ook een leuke naam!' zeg ik haar.
'Het zijn katten, geen "beesten",' zegt Narama boos.
'Sorry, ik heb niet echt iets met huisdieren,' zeg ik terwijl ik mijn ogen neer sla.
'Weet ik toch,'zegt Narama,'Ik vergeef je.'
'Dankje,' Ik kijk weer blij.
Dan is het even stil en lopen we rustig door, dan heb ik plotseling een vraag voor haar.
'Narama? Weet jij wat voor toverstokken we kunnen krijgen?' Ik ben nieuwschierig.
'Nou... mijn ouders zeiden iets voor mijn vertrek, maar ik weet het even niet meer,' zegt ze spijtig.
'O,o..' zucht ik.
Weer een stilte.
'Volgens mij iets met zeemeermin haar... ik weet het niet zeker,' zegt ze,'En zee-draken bloed.'
Ik knik, 'Dankje, dan weet ik tenminste wat me te wachten staat,' zeg ik met een glimlach. Dan zijn we bij de winkel en gaan we naar binnen!