Hoofdstuk 9, Myra

Twijvelend sta ik bij het slangetje. Eigenlijk ben ik bang voor ze, maar ik vind hem eigenlijk wel leuk.
'Mevrouw?' vraag ik terwijl ik naar een van de winkelhulpjes loop,'Wat voor beestje is dat eigenlijk?'
'Het is een Xerpin, ze zijn nogal... gemeen. Maar als je ze goed opvoed zijn ze prima huisdieren,' zegt ze met een grijns. Volgens mij heeft de Xerpin haar al een paar keer gebeten.
'Hoe veel kost hij?'Vraag ik.
'4 Als je hem koopt, anders 7, we willen graag van hem af...' Dat klinkt veel belovend. Ik kijk nog eens schattend naar achteren, even checken of ik hem echt wil.
'Ik kom zo bij u langs,' zeg ik netjes en dan buig ik me weer over de kooi. De Xerpin sist door de tralies naar me en slaat zijn vleugeltjes uit. Maar in plaats van dreigend kijkt hij vooral bang, en schuw. Ik krijg medeleiden. Even kijk ik rond en dan doe ik de bovenkant van de kooi open, met een hand vis ik het beest er uit. De Xerpin kijkt me nu echt bang aan, nu is het duidelijk dat hij bang is, hij doet zich, net als blaffende honden, dapperder voor dan hij is.
Kronkelend draait hij rond in mijn greep, geschrokken sisend.
'Rustig maar, ik doe je niets. Waarom ben je zo bang?' Zeg ik tegen hem, het beestje sist geschrokken door. Ach ja, ik kan ook niet met dieren praten...
'Ssst, ik doe je geen kwaad, echt niet.' Ik aai het beest over zijn kopje, met grote ogen kijkt hij me aan.
'Rustig, echt!' Boos kijk ik hem aan als hij weer door gaat met kronkelen. Eindelijk houd hij daar mee op. Ik breng hem naar mijn ogen toe, dichter, nog dichter bij... Ik hou hem voor mijn ogen.
'Zo, nu moet je eens goed luisteren. Ik ben een leerling van Aquarius, ik ben een weet ik veel wat voor magiër en ik kan mijn haar veranderen. Ik zoek een huisdier en ik wil jouw, als je tenminste op houd met bang zijn. En nu hou je dus op. En ga je een lief en aardig huisdier voor me zijn, begrepen?' Boos en steng staar ik hem aan. Tot mijn verwondering legt hij zijn kopje op mijn hand en klapt zijn vleugeltjes in. Via mijn hand kronkelt hij omhoog naar mijn arm, via mijn arm weer naar mijn schouder. Daar blijft hij zitten.
'Ik neem hem,'zeg ik tegen de winkelhulp. Ik geef haar 16 sikkels. Dan kijk ik nog even verder, ik kies een aquarium uit voor hem dat een warme lamp en een klein zwembadje heeft. Met een ruk ruk ik het dakje er van af en laat die liggen.
'Je mag er gewoon uit, van mij,' zeg ik tegen de Xerpin die nogsteeds op mijn hoofd zit. Dan pak ik nog een pak voer en loop ik terug naar de balie, ik betaal het aquarium en het voer en ga dan zitten wachten op Narama. Narama komt de hoek weer om, deze keer heeft ze niet alleen dat katje met vleugels bij zich maar ook... ook...
'Een tijger?' vraag ik haar verbaast.