47

‘En hoe wou je ook al weer naar beneden komen zonder dat Sam het door heeft?’ Vraagt Iris
‘Ik springen, jullie gaan via de regenpijp.’
‘Als je al je botten in je lijf breekt ga ik alleen maar lachen hè,’
‘En ik breng je niet naar het ziekenhuis!’
‘Ik heb net toch gezegd dat er eerder een gat in een deur zit als in mijn hoofd, vertrouw me maar.’ de daad bij het woord voegend spring ik naar buiten.
‘Wow!’ Fluistert Iris, ik draai om en kijk naar boven.
‘Komen jullie nog?’ Als ze eindelijk beneden zijn lopen we het bos in.
‘Laat je het nog zien?’ Vraagt Thirza ongeduldig. Als we bij een open plek aan komen stop ik.
‘Wacht hier ik ben zo terug, niet schrikken’
‘Ik, schrikken?’ Fluistert Thirza,
‘Hou je kop,’ Is Iris antwoord. Ik sprint het bos in, snel schop ik mijn kleren uit en verander.
Ik adem een keer diep in en uit en loop de open plek op.
Thirza en Iris staren me aan, ongemakkelijk spring ik op mijn poten.
‘Awesome!’ Roept Thirza uit.
‘Hoe kan dat?’ Zegt Iris verbaast. Ik ben al blij dat ze niet weg rennen.
Ik heb geen idee.
‘Ik spreek geen wolfs,’ Ik ga liggen en kwispel met mijn staart. Thirza stapt naar voren.
‘Je bent ons aan het foppen, toch?’
Was het maar waar!
‘Sorry, ik spreek geen wolfs, ik herhaal het maar even.’ Zegt Iris weer.
‘Ik herhaal maar, AWESOME!’
Wacht, ik ben zo terug. Het is zo irritant dat ze me niet verstaan! Dat is toch niet fatsoenlijk praten zo!
‘Nou herhaal ik het niet meer hoor!’ Ik ren weer terug het bos en verander terug en trek mijn kleren aan.
‘Nou dat moest ik zeg maar vertellen.’
‘Hoe kan dat?’
‘Ik heb werkelijk geen idee, ik vluchtte voor een of ander wit mens wezen die alles en iedereen vermoord en ineens kijkt hij mij angstig aan en ren weg. Toen ik terug wou lopen zag ik ineens dat ik een staart had!’
‘En jij denkt dat niet zo van, what the FACK!!!’
´Ik dacht eerder van, HOE VERANDER IK IN GODSNAAM TERUG!?’
‘Begrijpelijk,’ Zegt Thirza, ‘Zullen we terug gaan?’