Prologue - Olivia Taylor Campell

‘Rose! Rose!’ ‘Kateee!’ Schreeuwend vloog ik mijn nichtje om de hals. ‘I missed you, I missed you!’ Gilde ze in mijn oor. ‘Missed you too!’ Kate was mijn favoriete nichtje, het was dan ook niet zo gek dat de tranen nu over mijn wangen stroomden, nadat ik haar een jaar niet gezien had. ‘So glad you were able to come just before the event!’ ‘Yeah I can’t believe it’s only two days ‘till it starts!’ ‘Me neither!’ Ik trok haar mee mijn appartement in. Het was net nieuw en niet zo heel geweldig, eerlijk gezegd. Maar het was zomervakantie en dit waren de eerste en de laatste weken dat ik hier zou wonen. Na de vakantie zou ik gaan studeren in Londen. Dit appartement was inmiddels al verkocht en mijn appartement in Londen al helemaal ingericht. Gelukkig had ik een rijke familie, die dit allemaal voor mij konden betalen. Ik plantte Kate in de bank en haalde de thee die ik net had gezet uit de keuken, samen met een bord zelfgebakken muffins en brownies. ‘Looking good!’ Zei Kate. Ja, laten we toegeven dat ze dat alleen maar zei om een lach op mijn gezicht te toveren. Wat lukte. Ik ging naast haar zitten en legde mijn voeten op tafel. Mijn huis, mijn regels, en ik vond het heerlijk. Kate keek me glimlachend aan en ik moest ook lachen. ‘So how’s Ewan doing?’ Ewan was haar vriendje. Ik had hem nog maar een paar keer gezien, maar we spraken elkaar vaak op msn. Hij zou volgend jaar op dezelfde universiteit komen als ik, wat me heel erg gerust stelde. Hij was een van mijn beste vrienden. ‘Ewan’s fine, we’re going out now for almost three years, can you believe it?’ Haar lach zorgde ervoor dat ik ook moest lachen, het was fijn om je beste vriendin zo gelukkig te zien. ‘And how’s your lovelife going?’ ‘Well, except for those stalkers I’ve told you about earlier, nothing special happened’, antwoordde ik, waarop ze in lachen uitbarstte en ik haar quasi-geïrriteerd aankeek. Jongens zagen me graag. Ik wilde meestal gewoon vrienden blijven maar achteraf bleken zij altijd meer te willen, iets waar ik totaal geen zin in had. ‘Well, I’ve got something that might make you happy…’. In een klap was ik één en al oor. Verassingen, daar kwam Kate altijd mee, en dat was, naast de redden dat ze mijn beste vriendin was, ook een reden waarom ik altijd zo dol was op haar bezoekjes. ‘Alright’, zei ze lachend toen ze mijn nieuwsgierige gezicht zag, ‘You know my dad’s in The States now, right. He’s doing research for some uninteresting animals or something. Well, that wasn’t really planned. Last week he got called by his boss, he had to come to The States immediately. I was in tears because he had to leave so sudden and I don’t know for how long he’s going to be away, so he took me apart from July and mom and gave me… These.’ Kate vouwde haar handen open. Twee rood-blauwe pasjes met keykoorden lagen in haar hand. ‘Oh My…’ Was alles wat ik uit kon brengen. ‘So you mean… You mean…’ ‘I mean we have VIP-passes for the Olympic Games in London!’