H21

Als het koud is, is niets beter dan bij een vuurtje gaan zitten. Als het koud is, máár je bent in de lucht, is niets beters dan op een draak zitten gewikkelt in een warme zwarte mantel. Het vuur in Pursian's buik zit lekker, en verwarmt je van onder naar boven. Vooral als het een koude nacht is. Ik knijp mijn ogen tot spleetjes van genot. Kennen jullie dat gevoel? Nee, alleen draken rijders kunnen dat gevoel kennen.
Ik klem het draken ei dat onder mijn arm zit stevig tegen me aan. Toen we in de stad waren had ik hem bij Pursian achter moeten laten, nu heb ik hem tenminste weer bij me. Dat ik in de stad was lijkt al weer zo lang geleden. Terwijl ik me met mijn linker hand stevig vast klem aan het zadel voel ik aan mijn been waar 3 dagen geleden een pijl door heen ging, Mellissa heeft het goed genezen. Mijn ogen gaan dicht.

'Lilith, wakker worden! Je moet nog kotsen! We zijn geland!' Mellissa is niet grappig. Ik begin gewent te raken aan vliegen, ik hoef nu al dagen niet meer te kosten. Wat is er met haar? Ik open mijn ogen en kijk in haar vrolijke lachtende gezicht. Juist ja, ze doet grappig.
Ik stap van Pursians paarse rug en ga zitten op een van Mellissa's matjes die ze heeft neergelegt bij het vuur.
'Lilitha, is het niet geweldig?' Ze kijkt me blij aan, alsof ze net een miljoen goudstukken heeft ontvangen. Ik snap niet waar ze naar toe wilt met haar blije gezicht, dus ik schud mijn hoofd en kijk haar vragend aan.
'Nog maar één dag en we zijn der! We hebben je dag rust ingehaalt en zijn er bijna!' Mijn enthousiasme borrelt een beetje op. Ik zal bijna een huis hebben! Ik zou vrienden kunnen maken, familie... maar...
'Mellissa, stel nou dat... dat ik geen magie kan, dat ik vaal. Dat ik geen goede rijder ben. Stel nou dat de draak in dit ei me niet mag? Wat dan?' Ik begin te hyperventileren, net als toen bij die poort.
Tot mijn afschuw moet Mellissa lachen. 'Haha! Nee, dat kan gewoon niet! De draak kiest jouw, dus hij mag jouw automatisch! Hahaha! En nee, je kan niet valen. Je bent half-elf. Magie zit in jouw bloed, en de rest bepaal je zelf, dus of je een goede rijder wordt ligt aan jouw!' Ze slaat een arm om me heen.
'Ik was ook bezorgt om mijn lot, maar alles ging goed. En hier zit ik dan!' Ze geeft me een knuffel. Ik voel me enigzins opgelucht. Maar ik zit toch vol vragen, en die wil ik graag beantwoord hebben, vragen over Mellissa's drakenrijders tijd. Vragen over Mellissa zelf.
'Melli-' wil ik vragen, maar ze onderbreekt me.
'Noem me toch Mell, dat doen vrienden en volgens mij ben jij nu wel een vriend!' Zegt ze enthousiast en vrolijk terwijl ze hyper een pannetje met groenten op het vuur zet.
'Mell... Mell, vertel eens over jouw tijd als drakenrijder?' Tot mijn opluchting glimlacht ze.
'Oke!' En ze begint.