Hoofdstuk elf: Thirsty for death • 11.2

Een luide, gefrustreerde grom verliet Louis’ mond terwijl hij uit wanhoop tegen het salontafeltje trapte. Het viel zonder problemen omver, alsof het een veertje was dat werd weggeblazen. Zijn vingers verdwenen in zijn bruine haar waar hij zolang aan had zitten werken. Het kon hem even niet schelen dat hij het nu weer helemaal door de war zou brengen. Verslagen zakte hij op zijn knieën, niet wetend wat hij nu nog kon doen. Ze was weg en hij had geen idee waar hij haar moest zoeken.
Enkele uren geleden was hij naar buiten gelopen waar Alexandra zoals afgesproken op hem zou wachten. Ze was er alleen niet en hij had ook geen antwoord gekregen toen hij haar naam enkele keren had geroepen. Zonder aarzelen was hij er meteen vandoor gegaan om haar te zoeken, maar zonder resultaat. Ook de andere jongens waren nog steeds bezig met de zoektocht. Hij betwijfelde alleen of ze haar ooit zouden vinden.
Zijn ogen flitsten meteen naar de blonde jongen die enkele minuten later de woonkamer binnen kwam wandelen. Hij wierp Niall een vragende blik toe, maar die schudde zijn hoofd langzaam ter antwoord.
‘Het spijt me Lou, maar ik kan haar echt nergens vinden.’ Hij haatte het om Louis zo gebroken te zien. Zeker omdat ze praktisch allemaal wisten wat er aan de hand was. Het was niet moeilijk om te achterhalen bij wie Alexandra zou zijn. Het enige probleem was dat ze niet wisten waar ze zich ergens bevonden. Waarschijnlijk een plek waar ze nooit zouden gaan zoeken. Zo slim was James wel.
‘Ik heb wel iets anders kunnen vinden.’ Een andere stem, die ze herkenden als die van Liam, deed hen verbaasd opkijken. De jongen had zijn vingers om te kraag van iemand anders zijn leren jas gesloten en duwde de persoon zonder pardon de woonkamer binnen. Het was maar goed dat Harry er nog niet was, die was de jongen waarschijnlijk meteen naar de keel gevlogen om hem persoonlijk uit de weg te ruimen.

‘Vertel ze maar wat je mij hebt verteld,’ spoorde Liam hem gelijk aan terwijl hij in de deuropening leunde. Hij had zeker niet verwacht om Zayn tegen te komen. Het werd nog beter toen hij had geluisterd naar hetgeen dat hij te vertellen had gehad. Het was een heel andere kant van hem die hij niet verwacht had te zien.
‘James heeft Alex.’ Zayn moest toegeven dat het toch wel ongemakkelijk was om bij zijn voormalige vrienden te staan. De laatste keer dat hij één van hen had gezien had hij hem proberen te vermoorden. Ondertussen had hij wel vernomen dat Harry het overleefd had en nog steeds met Jules was.
‘Dat hadden we zelf ook al bedacht,’ mompelde Niall nors toen hij hoorde wat Zayn te vertellen had. Had Liam hem nu werkelijk helemaal mee naar het huis gesleept voor zoiets nutteloos? Het was vanaf het begin al duidelijk geweest dat James haar eindelijk te pakken had gekregen. Ze zou nooit zomaar zijn weggegaan, niet deze keer.
‘Wacht nu even, hij is nog niet klaar!’ gooide Liam er direct weer tussen. Oké, hij haatte Zayn ook echt voor wat hij gedaan had, maar deze keer was het waarschijnlijk beter om gewoon een keer naar hem te luisteren. Hij kon nuttig zijn bij het vinden van Alexandra. Dat was tenslotte hetgeen wat ze zo graag wouden.
‘Zoals ik al zei: James heeft Alex. En ik weet waar ze zijn,’ maakte Zayn deze keer zijn zin fatsoenlijk af. Je kon wel zeggen dat deze woorden zeker de aandacht van de jongens trokken. Het kon hun redding zijn. Het kon Alex’ redding zijn.
‘Laat het me zien,’ antwoordde Louis na het horen van zijn uitleg. Hij zou Alex bij James weghalen, al was het het laatste wat hij ooit zou doen.