OO9

Met een bruuske snelheid kwam Liam’s auto tot stilstand. Zoals gebruikelijk nam hij twee parkeerplaatsen in beslag, gewoon omdat hij vond dat hij zich dat kon permitteren. Nonchalant stapte hij uit en streek hij de plooien van zijn kostuum glad. Een zacht briesje streek door zijn haren heen, terwijl een paar zwakke zonnestralen op hem neerdaalden en hem een licht gevoel vanbinnen gaven. Dit was veel beter dan de kille depressieve winter. Een klein beetje zon bracht onmiddellijk een andere gemoedstoestand met zich mee.
Hij sloot de auto en begaf zich naar het grote gebouw dat slechts een tiental meter van hem verwijderd was. De vele gangen waren hem vertrouwd geworden doorheen de jaren en hij liep blindelings en met grote, zelfverzekerde passen naar het kantoor. Hij voelde de priemende blikken op zijn rug wel, maar weigerde om aan de verleiding toe te geven. Het waren mensen die hem ofwel vol bewondering ofwel vol nijd nakeken. Niet iedereen hield van zijn succes en van de inhoud van zijn boeken, maar dat hoefde ook helemaal niet.
Toen hij bij de deur was waar hij vandaag moest zijn, stopte hij met abrupt. Even leek hij te aarzelen, maar vervolgens klopte hij twee maal hard op de deur om daarna zonder op een antwoord te wachten de ruimte te betreden. Dat was ook een gewoonte van hem geworden, of het was een teken van arrogantie, wat ook een optie was. In het kantoor bevond zich een oudere, kalende man die compleet de tegenovergestelde kleding droeg als Liam en achter zijn bureau voor zich uit zat te staren. De man had een nette jeans aan, met daarboven een gemakkelijke pull. Het was iets wat men niet verwachtte in een gebouw met een uitstraling zoals deze, maar zo was Dave nu eenmaal. “Goeiemorgen Liam”, begroette hij hem vriendelijk. Hij gebaarde naar de stoel recht tegenover hem, als teken dat Liam kon gaan zitten. “Waarom moest ik zo snel mogelijk komen?” Liam viel meteen met de deur in huis, de vraag brandde al anderhalve dag op zijn lippen. Dave was een beetje zijn manager en regelde alles in verband met de publicatie en promotie van zijn boeken. Zijn stem had anders geklonken aan de telefoon, zakelijker dan gewoonlijk. Dave keek hem recht in de ogen aan. Hij deed dit soort dingen niet graag. “We hebben een probleem.” “Hoezo? Verkoopt mijn laatste boek niet goed?” Hij schudde met zijn hoofd. “Natuurlijk wel, hoewel de verkoop wel lichtjes gedaald is na de feestdagen, maar ik veronderstel dat zoiets te verwachten was. Nee, het probleem komt van hogerop.” Hij pauzeerde even. Hogerop wilde zeggen dat de bazen van de uitgeverij niet tevreden waren met iets.