H10 * Klanten

Ik lag op mijn kamertje naar het plafond te kijken. Opeens kwam Coco binnen. Voor een dame uit deze tijd was ze aardig druk. "Dary, Dary, Dary, Dary!" ik verbaasde me dat ze niet door de kamer stuiterde. Zo enthousiast heb ik nog nooit iemand zien doen. "Dary, kijk hoeveel geld ik, ehhh, wij hebben verdiend!" Ze liet me het geld zien, dat was aardig veel. Ik wist niet hoe veel, want ik had geen verstand van Franken(Nu wel goed, CatEyes? ). "Wauw, dat is veel," zei ik. "Wat ga je ermee doen? Iets van kopen of bewaren?" "Ik wilde iets voor de zaak kopen, iets voor ons en wat bewaren." "Goede keuze," prees ik haar. "Zullen we gelijk nu iets kopen?" Vroeg Coco aan me. Ik stond om en liep naar de deur. "Tuurlijk!"

In de stad keek ik mijn ogen uit. Wauw, dit is mooi, dat is mooi, dat is ook mo... ouderwets. Hoewel er leuke spulletjes tussen zaten, was het meeste erg ouderwets. Ik zou natuurlijk wel iets kunnen kopen uit deze tijd en dan in mijn eigen tijd als "goed uitziende vintage" kunnen verkopen, maar ja. Ik keek om naar Coco wat zij al had gekocht. Veel stoffen, kralen en allerlei andere dingen om jurken te versieren. "Heb jij al iets leuks gezien?" vroeg ze aan me. "Dan mag je het best zeggen. Ik heb geld zat!" Ik keek in een etalage en zag daar gothic-achtige handschoentjes. Ze waren prachtig! Ik trok aan Coco die al doorliep. "Kijk mevrouw, deze vind ik mooi." Ze keek me een beetje vreemd aan maar liep toen de winkel in om ze te kopen.
Later op straat zag ik een te deftige dame. Coco zag haar ook, want ze trok me snel een winkel in. "Wie is dat?" vroeg ik. Coco keek bezorgd.

Plezier is het beste compliment.
~Coco Chanel