H9 * Nog een idee

"Mevrouw, mag ik misschien één gulden lenen? U krijgt het later weer terug," vroeg ik aan Coco. "Nou goed," antwoordde ze. "Een daalder kan er nog wel vanaf." Ik pakte het geld aan en liep naar buiten. Coco kwam naar buiten rennen. "Wat ga je doen met dat geld. Toch niet aan een zwerver geven?" "Nee hoor," zei ik. "Maak je maar geen zorgen, ik ga alleen maar naar het centrum." Ze liep weer naar binnen en ik liep verder.
Toen ik vlak bij het Eiffeltoren was, zag ik de krantenjongen. Hem had ik nodig. Ik liep snel naar hem toe. "Kan je wat voor me doen?" vroeg ik. De jongen keek verbaasd op. "Alleen als u een krant koopt," haha hij sprak me aan met u. Ik gaf hem het geld en nam de krant aan. "Wat kan ik voor u doen?" vroeg het jongetje. "Schreeuw dat vrouwen hun kleding bij Chanel moeten kopen?" beviel ik hem. De krantenjongen was zichtbaar blij met die ene gulden want hij begon gelijk te roepen. "Koop je kleren bij Chanel! Chanel, de beste dameskledingwinkel van Parijs!" Wat kon die jongen schreeuwen zeg. Een paar honderd meter verderop hoorde ik hem nog.

Later, toen ik weer in het ontwerpkantoor zat, hoorde ik wat mensen in de winkel binnen komen. Ook hoorde ik Coco verbaasd hallo zeggen en ze advies geven. Na een tijdje hoorde ik de kassa en daarna de deur. Ik rende snel naar de winkel. Toen Coco me zag rende ze naar me toe. "We hebben klanten gehad en geld. Vooral geld!" Ik heb in mijn hele leven nog nooit iemand zo blij zien doen. "Maar hoe kan dat?" vroeg ze. Ik gniffelde. "Misschien kwam er wel een magisch elfje langs, of een lieve heks." Coco keek me even aan, begreep toen dat ík die lieve heks was en wou me knuffelen, maar toen kwamen er nog meer klanten binnen en ze liep naar ze toe. Ik liep weer terug naar het ontwerpkantoor.

Geld heeft maar één klank: die van de vrijheid.
~Coco Chanel