Expecto Patronum. • Seven.

'Over te veel informatie beschikken kan erg gevaarlijk zijn, en we willen natuurlijk niet dat jou iets overkomt.' Hij trekt zijn mondhoeken op in een emotieloze glimlach. Zijn ogen schitteren dreigend. 'Ik ben niet bang voor je, Draco.' De woorden rollen over mijn lippen over mijn lippen voor ik goed en wel kan beseffen wat er aan de hand is. Het blijft even stil. 'Dat is erg dom van je.' Zegt hij. Zijn ogen boren zich diep in de mijne en hij kijkt mij woedend aan. De brandende toortsen die de kerkers verlichten werpen een vaag schijnsel op zijn gezicht, waardoor zijn bleke gezicht nu nog bleker lijkt te zijn.
Ik hou mijn adem in als hij zijn wand tegen mijn nek drukt. Het koude hout zorgt voor kippenvel op mijn armen. De angst die ik eerder niet voelde neemt mijn lichaam nu compleet over. Ik ben er van overtuigd dat mijn laatste momenten zijn aangebroken. Een trillerige zucht verlaat mijn mond en ik sluit mijn ogen.

Maar dan schiet mij iets te binnen. Met een ruk vliegen mijn ogen open. 'Je gaat mij niets aan doen.' Zeg ik terwijl ik met mijn hand richting mijn nek rek. Ik probeer mijn stem kalm te laten klinken, iets wat totaal niet lukt. Een vlaag van verbazing is van zijn gezicht af te lezen als ik zijn wand bij mij vandaan duw. 'Als jij mij vervloekt zal iedereen weten dat jij nu inderdaad een Deatheater bent.' Een triomfantelijke glimlach verschijnt op mijn gezicht als Draco zijn ogen vernauwt tot spleetjes en mij venijnig aankijkt, wetend dat ik gelijk heb. 'Een fijne avond nog, Malfoy.' Zeg ik. Ik wring me los uit zijn, nu enigzins verslapte, greep en loop weg. Hem verbijsterd achterlatend.