De 100e Hongerspelen - 73

“Maar twee doden!”, schreeuwde Jillana kwaad. “Op een hele dag! En dan is er nog een door een ander vermoord ook. Jullie zijn waardeloos!” Odette schrok van de uitbarsting.
“Toe Jillana, we hadden gewoon pech”, suste Adan. “De Spelmakers wilden kennelijk niet dat we sneller vooruit gingen.”
“Ach hou je kop. Ik zie niet in waarom ik niet een van jullie zou vermoorden.” Ze grijnsde vals naar Odette.
“Laat dat”, mengde ook Parel zich nu. “Dat kan je nog doen als er meer tributen gestorven zijn, nu staan we sterker als team.”
“Ze heeft gelijk”, viel Tim haar bij. Odette haalde opgelucht adem.
“Laten we vroeg gaan slapen”, stelde ze voor. “Dan kunnen we morgenochtend vroeg beginnen, als het nog niet te licht is en niemand ons verwacht.”
“Goed plan”, vond Parel. Adan en Tim knikten instemmend.
“Goed dan”, gromde Jillana. “Parel, zorg voor een maaltijd. Odette, berg die spullen op die je van die oen uit negen hebt. Adan, jij hebt straks de wacht. Neem maar zo’n energiepil.” Niemand sprak haar tegen, ze wilden haar niet kwader maken dan ze al was. Odette ging alles wegleggen bij de rest van hun voorraad eten en wapens. De katapult stak ze echter stiekem in haar jas.