Is it Real or a dream??

Seth Pov
Ik had het bijna opgegeven, al bijna 4 dagen was ze weg. Buiten was het stormachtig weer en soms heel warm en dan s’nachts koelde het verschrikkelijk af. We zochten om de beurt maar konden haar niet vinden. Paniek nam mijn lijf over. Wat als ze dood was? Ze het niet zou redden, zou ik dan nog wel kunnen of beter gezegd willen leven? Ik wist van mezelf dat ik het niet zou willen maar mezelf zou dwingen voor mama en Leah. De vampieren waren aan het zoeken zodat ik kon slapen, niet dat het lukte want dan kwamen de verschrikkelijkste beelden voor mijn ogen. Ik lag halfdood op de bank toen Bella en Edward naar binnen kwamen. Ik zag vaag haar liggen in haar armen maar ze waren al naar boven vast naar Carlisle. Zo snel als ik kon ging ik ze erachter na.

Fiona pov.
Alles was licht in mijn hoofd en een grote waas. Ik weet niet hoeveel dagen later het is maar ze vinden me niet en ik wist de weg niet. Na 1 dag gaf ik het zoeken op, de kans dat ik verder weg ging was groot en het koste me energie terwijl ik niets had om op te eten. IK had geprobeerd om op vage dingen te kauwen en water te zoeken maar ik werd er alleen maar ziek van aangezien ik luxe gewend was. Ik gaf best veel gal over en wist als ze me niet binnen nu en deze dag vinden dat ik het niet zou halen. Net voor ik mijn ogen wou sluiten zag ik iemand komen, angst kende ik niet meer, dan was het maar een vampier die me opvrat dan was ik van de ellende af. Ik zag dat het Bella en Edward waren voor mijn ogen dicht gleden en alles donker werd. Heel even voelde ik de koude maar vertrouwde armen van hun om me heen en ze praten. Ze hadden voor me gezorgd, en van alles voor me gedaan en ik was hun dankbaar. Met moeite kreeg ik een “dank je voor alles, ik hou van jullie en Seth” over mijn lippen toen mijn laatste hartslag en mijn laatste zucht kwam.

Seth pov.
Paniekerig rende ik naar Bella toen Fiona levenloos op een soort tafel gelegd werd. “Is ze flauwgevallen, is ze dood, heeft ze pijn is ze gewond?” ratelde ik helemaal in paniek door me kaar. Carlisle begon op haar borst te drukken en lucht erin te ademen maar het hielp niet. Hij bedacht zich geen moment en beet in haar nek, armen en benen in de hoop dat vampiergif nog een wonder kon verrichten.

Paar dagen later.


Seth Pov.
Huilend aan de handen van Leah en mama liep ik naar het huis. Ze was dood, er leek een kans dat ze door het gif toch zou blijven leven maar het gif was te laat, te laat om de liefde van mijn leven te redden. Leah gaf me een knuffel, ik was een wrak geworden. Toen ik het nieuws hoorde was ik op de grond in elkaar gezakt en hebben ze me naar huis gebracht waar ik een nacht niet geslapen had. Vervolgens hadden ze me in bad gezet en kleding aangetrokken en meegesleept naar de hel van mijn leven. De begrafenis van mijn ingeprente meisje, mijn leven die mijn hart heeft.
Ze hadden de boel met witte en lichtpaarse bloemen versierd, het was haar lievelingskleur. Ze hadden een mooie roomkleurige kist met gekleurde bloemen erop. De kist was omringt met mooie foto’s van haar, familie foto’s en in haar eentje. Ook was er een waar wij samen opstonden die ik aan haar gegeven had. De tranen lopen weer lang mijn wangen. We gaan zitten op de stoelen. Het zou een kleine ceremonie worden, iedereen zou wat zeggen en daarna zouden we haar begraven in de tuin, we hadden er papieren voor moeten vragen maar het mocht. Eerst begonnen de andere dingen te vertellen over haar, wat ze deden met haar. Ik staarde voor me uit. Hopelijk heb je het rustig. Ik hoorde amper wat de andere zeiden. Toen het mijn beurt was liep ik half verdoofd naar voren. Terwijl mijn tranen nog steeds uit mijn ogen gleden keek ik naar haar kist. "Fiona en ik hadden een mooie tijd samen, we gingen pickniken en zei ging zich verstoppen en we konden haar niet meer vinden. Ik wou dat ze het niet gedaan had dat we binnen waren gebleven voor de stormen maar nee. Ik hou en hield met heel mijn hart van haar, ze heeft mijn hart meegenomen. Ik zal elke dag, elke seconde aan haar denken. Liefste Fiona ik hou van je, met heel mijn hart en ziel, ooit zullen we elkaar weer ontmoeten boven, dan zullen we trouwen en mooie kinderen krijgen en super gelukkig worden. Hopelijk rust je zacht" Leah helpt me weer terug naar de stoel en ik staar niet horend naar de kist.
Wat moet ik zonder haar?
Toen iedereen wat gezegd had konden we wat drinken. Het was toch geen feestje?" ik besloot naar het bos te gaan en liet iedereen achter me. Ik dacht aan Jake toen hij in het bos leefde. Misschien is dat wel beter voor me.