H12

Ik zit met mijn armen stevig rond mijn drakenei heen geklemt op Pursian's rug. Voor me geeft Mellissa me instructies, maar ik kan alleen maar misselijk naar beneden kijken, deze draak is gewoon zo hoog...
'-en je kan je vasthouden aan de beugel voor je, doe je voeten door de stukjes stof voor je en hou je stevig vast, zo dat was het!' Opgewonde kijkt ze me aan. Dan zucht ze en helpt ze me met het vast maken van mijn voeten.
Het zadel op Persian's rug mag dan groot zijn, ik voel me toch niet zo lekker terwijl ik naar de 5 meter beneden me kijk. Oke, ik heb geen last van die 5 meter, maar straks zit ik tot in de wolken, en wat dan? Dan ga ik gewoon dood van misselijkheid! Of ik val...
'Je hoeft je geen zorgen te maken, hier doe je ei hier maar in, dan valt hij niet,' Mellissa geeft me een mooie buidel van zacht leer en ik doe voorzichtig het ei erin. Dan doe ik het schuin over mijn borst en klem de buidel met het ei erin stevig tegen mijn rechter zij met mijn rechter arm.
'Mooi, klaar? Ja. Laten we vertrekken!' Mellissa krijgt zo'n grote grijns dat ik bang van haar wordt.
'Dag kindje! Tot snel!' hoor ik mijn moeder roepen, ook Elorn staat te zwaaien, met een grijns.
'Dag, Mam! Dag, oompje!' ik zwaai terug met een ongelukkige grijns.
'Nou, we kunnen! Doe je best Persian!' Meer hoeft Persian niet te horen, hij springt de lucht in en met een paar stevige vleugel slagen zijn we opeens al 100 meter hoger. Met grote ogen van angst hou ik de grond in de gaten.

'De reis duurt 10 dagen, als we snel zijn 7. Jij bent zo licht dat het er 7 kunnen zijn... maar ik weet niet of je zin hebt in snelheid. Je houd je nu al vast aan het zadel alsof je bang bent te vallen...'
'DAT BEN IK OOK!' brul ik terwijl ik naar de grond kijk. De woestijn die we een paar uur geleden hebben berijkt schiet voorbij.
'Dan is het niet erg als we nog wat sneller gaan,' grijns Mellissa blij.
Brullend voel ik hoe we sneller gaan.
Maar dan voel ik nog iets, een lichte druk op mijn slapen. Ik kijk Mellissa bang aan.
'Iets...'
Maar Mellissa onderbreekt me,'Zet druk tegen je slapen. Dat is Persian, laat hem maar binnen.'
Verbaast doe ik wat ze zegt, een licht gevoel van veilig heid gaat door me heen.
'Wees maar niet bang, ik laat je niet vallen.' Persian spreekt in mijn hoofd.
'Oke,' mompel ik verbaast en ik voel een zacht snorrend gevoel in mijn hoofd. Volgens mij lacht Persian me uit. Dan trekt hij zich terug en is mijn hoofd weer van mij.
'Hij kan de gedachtens lezen die je naar hem toe stuurt, maar dat zal je wel merken als je ei uitgekomen is... Ik ben benieuwd.' Mellissa schekt me weer zo'n rare grijns en kijkt dan voor zich.
Ik zucht, ik zit dus nog zo'n 7 dagen opgescheept met haar, Mellissa het hypertje!