H10

Aarzelend kijk ik naar mijn oom, hoe zou hij reageren? Tot mijn grote opluchting zie ik hem knikken.
'Natuurlijk,' zegt hij met een grijns. De andere achter hem knikken ook, allebij met een even grote grijns. Ze zijn blijkbaar heel erg blij dat de dochter van de zus van hun vriend terecht is.
'Kom maar mee,' zegt Elorn terwijl hij mijn hand grijpt en me mee trekt naar de koets vlak naast me. We gaan naar binnen en daar maakt Elorn de kist weer open, ik hoor de andere achter me gaan staan. Twijvelend kijk ik naar de eieren.
'Wacht, als ze nou niet uitkomen?' vraag ik terwijl ik nerveus naar ze kijk.
'Dat is niet erg, dan ga je gewoon naar je moeder en dan komen ze uit voor andere kinderen,'zegt Belision.
'En wat al ze wel uitkomen? Voor mij?' vraag ik ietsje op geluchter.
'Dan ga je naar... ach je hoort het toch wel, je moeder is een elf... dan ga je naar Eragon's Rijder Academie.' Oke, die legende klopt dus wel. Ik kijk weer naar de eieren. Ik houd ze strak op ze gericht. Langzaam beweeg ik mijn hand naar de eerste in de rij van links naar rechs, de licht groene. Mijn vingertop strijkt zachtjes over het koele oppervlakte. Het voeld perfect glad en hard en koel. Maar er gebeurd niets. Met vage teleurstelling ga ik naar het tweede ei in de rij, het zwarte ei. Ik druk mijn vinger zachtjes tegen het oppervlakte, maar weer gebeurd er niets. Ik bijt nu op mijn lip, nog maar 50% kans op het drakenrijder zijn. Ik houd me even in terwijl ik naar het rode ei kijk met de licht orange strepen op het oppervlakte. Ik zet mezelf er in toe om het ei héél goed te bekijken voordat ik het aanraak, alsof dat mijn kanzen beter maakt. Ik laat mijn ogen glijden langs een oranje lijn. Het zijn echt perfecte lijnen en ik weet gewoon zekker dat als ik er een stokje naast zou houden dat het geen milimeter van af wijkt. Als ik het ei goed denk te kennen ga ik met mijn hand langzaam naar het oppervlakte. En dan druk ik mijn hand tegen het ei. Opgewonde adem ik in en uit, ik wacht tot dat er iets gebeurd. Er gebeurd helemaal niets. Er schiet een brok in mijn keel terwijl ik naar mijn hand op het ei kijk, en ik voel dat iemand een hand op mijn schouder leg, een troostend gebaar. Ik weet dat ik zowiezo niet alleen zou zijn als alles mislukt. Ik heb nog 1 kans. Ik doe mijn ogen dicht. Ik wil niet naar het oppervlakte van het laaste ei kijken. Het opalen oppervlakte, wat prachtig glanst in het zonlicht. Ik hou mezelf voor de tweede keer in, eigenlijk wil ik niet nog maal teleurgesteld worden, straks reageerd dit ei ook niet...
'Dan ga je naar je moeder, kom op, raak het ei maar aan,' fluistert Elorn zachtjes in mijn oren.
Dan leg ik één vinger op het ei.
Er gebeuren opeens 3 dingen tergelijk.
1. Buiten klinkt een luide "BAM".
2. Ik hoor iemand, 'Lilitha? Lilitha?' roepen.
3. Mijn vinger wordt opeens heel, en dan ook héél erg warm.
Verbaast schieten al mijn ogen open, ze schieten eerst via de deur naar buiten maar dan naar mijn vingers. De vingers die op het ei liggen. Ik kijk naar mijn vingers en dan naar het ei. Het glinsterd, het glinsterd nog meer dan het ooit geglinsterd heeft. Dat weet ik bijna zeker. En dat is niet het enigste wat het ei doet, ik hoor een licht zacht geruis door mijn oren gaan, samen met een koor van rinkelende klokjes.
Het ei heeft gekozen. Het kiest mij.