H9

Oom.. oom.. oom.. Het woord gonst door mijn hoofd. Ik begrijp het niet.
'Oom?' vraag ik met grote ogen terwijl ik naar Elorn kijk.
'Oom.' zegt hij instemmend. Ik voel de andere gedaantens weg lopen, terug naar het vuur. Maar ik weet dat ze luisteren.
'Ik... ik snap het niet,' fluister ik.
'Ik zal het je uitleggen...' maar Elorn wordt stil. Ik blijf kijken naar zijn gezicht. Dan doet hij zijn mond weer open.
'Kijk, wij zijn heel erg verbaast dat jij hier opeens bent. Ik snap nu wel waarom onze verdeding het niet deed tegen jouw, je bent een half elf...'
'Half elf...' fluister ik naar de grond.
'Ja, je moeder is een elf. En je vader is een mens. Je moet me straks vertellen waar die idioot uithangt, hij heeft mijn zus, jouw moeder, enorm verdrietig gemaakt door jouw van haar aftepakken. Maar goed, onze verdedigingen werken alleen tegen andere wezens dan elven, dus omdat jij half elf bent kan jij er gewoon doorheen...'
Ik onderbreek hem,'Ik heb een moeder?' fluister ik vragend met een schorre stem. Dit kan allemaal niet, ik ben geen half elf. Ik frons ongelukkig, dit is te veel geluk. Ze moeten het over iemand anders hebben!
'Ja, je hebt een moeder. Ze heet Alys. Ze is mijn zus, ze mist je. Ze trouwde met een mens, je vader...' ik hoor Elorn gewoon knarzetanden,'Dat vonden alle elven niet echt leuk. Maar ze hield van hem. Maar toen ging het mis, je vader stool je en nam je mee naar de mensen. Je moeder heeft echt enorm lang gezocht, maar we konden je niet vinden. Je moet goed gegrijpen dat het enorm moeilijk is om tovenaars te vinden. Vandaar, je vader is een tovenaar, maar hij haat alles met magie.'
'Dat klopt, toen ik op mijn 12e in een boom prongelijk... hij was woedend.' alles valt op zijn plek, daarom veranderde alles!
'Nee, ik denk dat hij bang voor je is. Dat je je moeder zal vinden. Je vader was een slechte tovenaar, dat bleek toen hij weg ging. Hij beoefende kwaadaardige magie. Die hangt ook een beetje om je heen, daarom dacht Belison dat je een slechterik was.' Ik kijk naar de gedaante met licht blonde haren bij het vuur, dat moet Belison zijn. Die andere is dan Firion, met de zwarte haren.
'Is dit echt? Droom ik niet?' fluister ik.
'Ja,' zegt Elorn, mijn oom. Ik kan me niet inhouden als ik dat hoor. Ik stort me in zijn armen. En ik huil.

'Is ze wakker?' het klinkt als de stem van Firion.
'Ja, nu wel. Je hebt haar wakker gemaakt, hoorde je haar ademhaling niet opeens schokken?' hoor ik Belison zeggen.
'Mmm,' zeg ik.
'Ben je wakker? Ik heb contact gemaakt met je moeder, ze komt eraan... We denken dat ze een drakenrijder gebruikt om hier te komen dus ze zal er snel zijn,' blijkbaar heeft mijn oom alles in gezet om me bij mijn moeder te brengen.
'Dankje,' zeg ik. En ik krabbel overeind. 'Maar, mag ik wat proberen? Ik heb ergens over gedroomt en ik wil die droom uit laten komen...' mompel ik erachter aan.
Mijn oom kijkt verbaast, 'wat dan?' Ik glimlacht.
'Mag ik de drakeneieren aanraken?'