H7

Vanuit de struiken hou ik de weg in de gaten. Ik hoop echt dat ze nog niet langs zijn geweest, want als dat zo is kan ik weer verder gaan met dood gaan... Ik bijt op mijn lip en blijf naar de weg kijken. Ik ben nu bang, eindelijk de goede reactie. Wat als ze niet hier langs komen? Straks zijn ze via een andere weg? Wat dan? Dan ga ik weer via de woestijn naar Dras Leona?

En dan hoor ik hoef getrappel en zie ik de koets aan komen rijden. Ik ga in de kniel stand zitten en ik hoop dat ze me niet zien. Ik bekijk de koets goed, voorop de bok zitten 2 lange gedaantens met een kap en die besturen de koets. Op het plijn waren 3 gedaantens, dus er zou er nog een ín de koets moeten zitten... Als ik nou óp de koets zou kunnen komen? De koets komt steeds dichterbij, ik hoop dat de gedaantens voorop me niet zullen zien. Ik ga diep door mijn knieën en dan komt de koets langs me. Ik spring naar voren en ik grijp de koets van achteren. Yes! Snel hijs ik me op de koets, maar tot mijn afschuw hoor ik gemompel.
'Ik hoorde wat, iets is op de koets geland...'
'Dat kan niet, we hebben verdedigings spreuken. Niemand kan op de koets komen.'
'Je zult wel gelijkt hebben.' Ik adem diep in en uit, ik snap niets wat ze net zeiden, maar ik moet snel weg van die twee. Voor het geval dat ik betrapt wordt. Dus ik laat mezelf hangen en open de deur van de koets. Ik moet wel even zeggen dat het een hele grote koets is. Zo'n koets waar spullen mee heen en weer worden verscheept. Ik kom dus in een vrijgrote ruimte die helemaal vol staat met spullen. De ruimte is iets van 2 meter bij 3 meter, vrij groot dus. Ik kijk rond en ik zie vele kisten, mijn aandacht wordt getrokken door een grote met ijzerenstangen eroverheen gespannen. Ik loop op die af en pak onder tussen mijn stukje ijzer om het slot mee open te maken. Dit slot ken ik natuurlijk niet dus duurt het wat langer voordat het open is.
Dan gaat de deksel open met een zachte klik. En ja hoor, daar liggen die prachtigerts. Ik steek mijn hand al uit naar de zwarte, die vlak voor me ligt. Maar dan voel ik een hard klap tegen mijn hoofd en ben ik bewusteloos.

'Zo, ben je wakker?' Een boze grom stem klinkt boven me. Ik ben mijn tong even kwijt dus murmel ik maar een beetje. Mijn ogen zijn dicht maar ik open ze nu langzaam. Een gedaante met een kap staat boven me, en we zijn buiten. Even kijk ik uit mijn ooghoeken rond. De koets staat vlakbij, een paar meter vanaf mijn hoofd. Ik zie de andere twee gedaantens met kappen bij een vuurtje zitten, maar ze kijken naar mij. Dat denkk ik tenminste ik kan hun gezichten niet zien door die kappen.
Ik kijk weer naar de gedaante boven me, ik was hem vergeten, de derde man en verdediger van de koets, wat ben ik toch een idioot.
'Zo, en vertel, waarom wou je onze eieren stelen?' klinkt de boze stem boven me. Ik slik.