H5

Ik volg gewoon het geluid. Het komt allemaal vanaf één plek, en ik denk dat ik weet wat daar aan de gang is. Ik begin steeds sneller te lopen, als ik gelijk heb heb ik misschien een kans op een beter leven. Al moet ik bekenen dat ik niet durf te hopen op iets beters.
En dan ga ik de hoek om en ik zie een groot plein. Gedaantens met kappen staan om een groot kraampje heen. Ik kan niet zien wat er op die kraampjes liggen. Maar als ik naar de andere mensen op het plein kijk denk ik wel dat ik het weet, ik had gelijk. Dit zijn de beschermers, ze brengen drakeneieren door het land in de hoop dat ze uitkomen voor kinderen tot en met 16 jaar. Een schokje gaat door me heen, ik ben 16... Snel sluit ik me aan in de rij. Ik val op, niet omdat ik hier onbekend ben, oke dat telt wel, maar omdat ik hele vieze kledig draag. Dit dorpje is zeker rijk?
Geïrriteerd en opgewonden kijk ik naar de rij die voor me staat. Het zijn minstens 50 kinderen. Naja, dan heb ik ten minste tijd om na te denken. Wat weet ik allemaal over deze gebeurtenis? Toen mijn vader nog aardig was had hij het er soms over, maar ik mocht nooit naar de kraampjes als ze in het dorp waren. De kraampjes met hun beschermers.
Wat ik er over weet... Hmmm... Eigenlijk alleen maar dat ze kinderen de eieren laten aanraken in de hoop dat ze uitkomen. Verder niets...
Wel gaan er verhalen en roddels rond, die hoor ik nu ook allemaal.
'Ze zeggen dat ze als de eieren uitkomen je naar een school brengen, waar je les krijgt van de beroemde Eragon...' hoor ik een vrouw fluisteren tegen haar dochter, vlak voor me in de rij.
Over Eragon weet ik meer. Hij is al 100 jaar een beroemde rijder. Ze zeggen dat hij een kwaadaardige koning heeft verslagen en daarna het land uit is gegaan om de draken nieuw leven in te blazen. Maar niemand weet eingenlijk of hij niet verzonnen is. Er gaan namelijk veel verhalen over hem rond. Dat hij in vele strijden heeft gezegeviert. Dat hij eerst een mens was en daarna in een elf veranderde doormiddel van drakenmagie... dat hij een kind heeft vervloekt... Ik weet niet of dat allemaal waar is, maar ik wil altijd meer over hem weten. Ik heb iets meet draken. Vroeger toen ik jong was, nog voor mijn 12 dus, vroeg ik mijn vader altijd om verhalen. Helaas wou hij die nooit vertellen en keek hij me dan altijd boos aan. Maar toen mocht ik nog wel gewoon naar buiten, en kon ik in de kroeg vragen om verhalen aan andere mensen. Mensen die ik nu al eeuwen niet heb gezien.
Onder tussen kruipt de rij steeds een paar kinderen naar voren. Ik kijk naar de kinderen die de eieren (die kan ik nu eindelijk zien) aanraken en dan bedroeft kijken en in huilen uitbarsten omdat ze niet reageren. En dan worden meegevoert door hun ouders die hun teleurstelling proberen te verbergen. Ik kijk naar de eieren, ze zijn in een woordt: Prachtig. Kleine regenboogjes glinsteren van hun opervlakte. De eieren zijn allemaal in andere kleuren, het zijn der vier. Ik zie een hele donkere zwarte. Een licht groene, een oranje met rode strepen over het oppervlakte en een hele mooie witte die glinstert als opaal. Bewonderend kijk ik over de hoofdjes van jonge kinderen heen. Maar ik moet wachten tot mijn beurd om ze aan te raken. Helaas.