Hoofdstuk 1

Lieve David,

Emma vertelde me dat ik je een brief zou moeten sturen, om me beter te voelen. Dus dat doe ik nu. Het voelt vreemd, weet je? Ik schrijf dit nu, maar ik weet dat je het nooit zal lezen. Maar als het ook maar iets helpt, dan ben ik blij. Dan zal Emma ook wel blij zijn, ze is altijd blij als ik haar gelijk geef. Maar dat weet je. Ik heb je zoveel over haar verteld, dat je haar net zo goed kent als ik.
Sorry als deze brief niet helemaal netjes geschreven en niet echt ergens op slaat. Net als ik, eigenlijk. Dat zei je altijd, en dan vertelde je dat je dat zo leuk aan me vond. Blijkbaar vind je me nu niet meer zo leuk... Ik begrijp het niet, David. Waarom heb je het uitgemaakt? We hadden geen ruzie, geen spanningen. Je zei dat het beter was als we uit elkaar gingen. Dat kon je toch niet menen? We hebben vier jaar lang alles gedeeld! Dat heb je verpest met alleen die woorden. Ik haat je daarvoor. Of dat zou ik moeten doen, maar dat kan ik niet. Ik herinner me nog steeds als die lieve jongen die altijd voor me klaar stond. Dat kan ik niet overeenstemmen met wat je zei. Het voelt zo vreemd zonder jou.
De afgelopen dagen waren als een waas. Ik staarde maar voor me uit, en ik werd elke keer wakker in een nachtmerrie. Elke keer herinnerde ik me dat jij er niet meer was voor mij. Ongelooflijk...
Emma zei dat dit een goed idee was, omdat ik nooit ergens over praat. Dat is niet waar, dat deed ik met jou altijd. Ik vertrouwde je alles toe, en nooit heb je iets doorverteld. Nu is dat er niet meer, en ik moet een nieuw maatje vinden. Een soulmate, zoals ik altijd zei over ons. Soulmates.
Ik had je zo veel willen vertellen, net zoals we vroeger deden. Wat er de afgelopen dagen is gebeurd. Soms dacht ik: dat móet ik aan David vertellen, en herinnerde me dan dat dat niet kan. Niet meer.
Je hebt echt geen idee wat ik voel. Anders had je het nooit uitgemaakt. Wat voel jij, vraag ik me af. Heb je spijt? Zou je me terug willen? Wat zou ik dan zeggen? Waarschijnlijk zou ik te koppig zijn om je terug te nemen, en later spijt hebben. Die koppigheid heeft ons veel ruzies opgeleverd, weet ik nog. Maar die waren nooit ernstig, en het kwam altijd goed. Waarom kan dit niet goed komen?

Emma had gelijk. Ik voel me inderdaad beter. Dat zal ze fijn vinden om te horen. Dit zal je nooit lezen. Ik denk dat ik deze bief maar bewaar. Emma zei dat ik het ook kon verbranden, maar ik ben niet zo goed met vuur. Bovendien zou ik dan een aansteker moeten kopen, en dat is het geld niet waard. Waarschijnlijk zei ze dat alleen maar omdat ze ervan houdt om dingen in de brand te steken. Maar dat hoef ik je niet te vertellen, je kent haar. Jullie konden altijd goed met elkaar opschieten. Nu haat ze je, weet je? Ze kan er niet tegen als mensen haar vriendinnen pijn doen. Een vriendelijke begroeting hoef je dus niet van haar te verwachten.
Ik wilde dat ik echt met je kon praten. Misschien zou ik je dit toch moeten sturen, maar wat moet je met een gestoorde brief van je ex? Daar hadden we hard om gelachen, toen we nog bij elkaar waren.
Ach, ik moet je maar vergeten. En dit helpt erbij. Vaarwel. Hoewel je dit niet zult lezen, is het voor mij een laatste afscheid.

Liefs,
Audrey


Zuchtend legde ik de brief weg. Ik vouwde de twee papieren dubbel die ik gebruikt had, en stond zuchtend op om in mijn kamertje naar een envelop te gaan zoeken. Ergens onderin een kastje lag er nog één. Samen met een blik soep, die pas een week over datum was. Perfect voedsel voor een arme studente. Ik verwachtte nog geen gemuteerde monsters in de soep, dus ik maakte het klaar.
Ondertussen deed ik de velletjes papier in de enveloppe. Emma kon trots op me zijn. Ik had het gedaan, hoewel ik nooit adviezen uit tijdschriften opvolgde. Maar goed ook, want anders liep ik nu rond in uggs en een T-shirt met tijgerprint.
Twijfelend stond ik met de envelop in mijn hand. Wat moest ik hier nou mee? Emma had het ongetwijfeld allang in de fik gestoken, maar ik nam liever het risico niet. Na een doelloos rondje door mijn veel te kleine kamer, besloot ik de brief in het kastje te doen waar ik ook de enveloppen had gevonden.
'Goodbye brief!' zei ik triomfantelijk toen ik het kastje sloot. Tijd voor mijn feestmaal.