Failed 05

Celine slaakte een gilletje. 'Wat? Je bent verliefd op Launce?' Ze haalde diep adem. 'Ik bedoel... Het is Launce!' Skye trok één wenkbrauw omhoog. 'Ja, Launce, is dat een probleem?' 'Nee, het is geweldig maar ik had het echt waar nooit verwacht. Nog nooit heeft een meisje hem leuk gevonden.'
'Echt niet?' Skye was verbaasd. Hij was grappig en best wel knap. 'Nee, hij is niet echt wat meisjes zoeken, maar het is ieder zijn smaak he?' Celine glimlachte. 'Doe je andere kleren maar weer aan, dit kleedje moet mooi blijven voor zondag!' Celine werd ineens weer heel spontaan, ze pakte de make-up en stak ze in een speciale doos, samen met de stijlstang en haarproducten. 'Alles moet klaar staan, zorg dat je hier om 12 uur staat!'
'Waarom? Ik moet toch niet helemaal opgemaakt zijn? Of wel?' Celine haalde haar schouders op. 'Als jij het niet wilt, mij best hoor.'
Ske dacht na. Ach, waarom ook niet? Dacht ze. 'Oke dan, ik sta hier zondag om twaalf uur, ik zal eerst mijn haar wassen thuis.'
'Perfect!' Celine was in een kleurige bui. Ze keek Skye even aan. 'Stel je voor! We worden misschien wel achternichtjes!'
'Zover is het nog niet hoor,' zei Skye maar Celine leek het niet te horen.
Skye keek op de klok. Half vijf. 'Blijf je eten?' Vroeg Celine. Skye knikte, dat zou haar moeder wel goed vinden.
'En als je moeder het goed vindt, kom ik morgen je ophalen om naar de stad te gaan, ik verveel me voordurend!' 'Prima hoor,' Zei Skye.
Celine grijnsde. 'Mooi!' Ze bond haar rode haren in een keurige staart en keek in de spiegel. Het was best vreemd. Ze had natuurlijk rood haar en blauwe ogen. Maar het was ook wel leuk, zeldzaam. Ze werden geroepen voor het eten. Skye klungelde met de spaghetti slierten. Na het eten was het tijd om naar huis te gaan. Skye gaf Celine nog een korte omhelzing en liep naar haar fiets.
'Tot morgen,' zei Skye, en ze fietste weg.