014.

Ik liep met Angelique mee naar beneden en zwaaide toen ze wegging.
Meteen werd er naar me gekeken door andere meisjes. Ikzelf had het lef niet om terug te kijken. 'Ah, daar was je dan eindelijk. Lukt het uitpakken wat?' 'Ja.' loog ik. Ik was nog niet eens begonnen, maar ik vond het al wat dat ik het lef had om nu beneden te staan.
Mijn hart klopte in mijn keel terwijl ik met een vrouw meeliep die ik nog niet eerder had gezien. 'Hier zijn een aantal papieren die je even zult moeten invullen voor we je verblijf hier officieel kunnen maken. Je zult je moeten inschrijven bij deze stad en op dit adres zodat we hier je post kunnen ontvangen' ze glimlachte vriendelijk naar me terwijl ze brieven neerlegde. 'Wil je thee?' Ik knikte terwijl ik de geur van eten rook, het maakte me misselijk, maar ik beseft me dat we vlak naast de keuken zaten. Ik bleef naar haar kijken terwijl ze thee pakte.
'Suiker, melk?'
Ik schudde mijn hoofd.
'Ik heb ook zoetstof?' Ze keek me vragend aan.
Ik schudde mijn hoofd, 'Ik hou van thee zonder.. iets erin.'
Dat was niet waar, wist ik zelf, ik hield niet van thee, maar om beleefd te zijn dronk ik wel thee met haar.
Ze ging voor me zitten terwijl ze zelf koffie neerzette. Ze glimlachte naar me, het zag er nep uit. 'Dus, jij moet het wel heel spannend vinden nu hè?'
De toon van haar stem klonk vreselijk irritant maar ik knikte, want het was waar. Ze stak haar hand naar me uit en pakte hem aan om haar hand te schudden. 'Danalia' stelde ze zichzelf voor.
'Lotte' zei ik. Ze trok mijn hand iets naar haar toe en wierp haar blik op mijn polsen.
Ik schrok.
Ik voelde me vreselijk, alsof ze mijn hele lichaam wilde bekijken.
Met verontwaarding liet ik mijn hand los voor mijn kleding verschoof en ze stond op met nog steeds dezelfde glimlach op haar gezicht.
'Ik pak even wat blaadjes voor je hoor, als je die wilt ondertekenen mag je weer je eigen gang gaan, dan hebben we vanavond nog even een gesprek.'
Ik knikte, hoewel ik er nu al tegenop keek.
'Er zijn namelijk nog een hoop zaken die we moeten bespreken. Ik wil je graag beter leren kennen! We werken hier met coaches en ik ben de jouwe.'
Ze keek me met grote open ogen lachend aan. Ik vond het eerder eng dan rustgevend en schrok ook werkelijk toen ze het zei.
Ik kon nu al voelen dat dit geen goede samenwerking werd.