``79``

John legt me weer in het bed en neemt Dean en Sam mee naar buiten. ‘ik wilde jullie bellen, maar ik bedacht me dat het beter is dat ik het gewoon zeg’ hij strijkt over zijn gezicht en zet zijn handen in zijn zij. ‘vandaag is de dag dat haar vader en tweelingbroertje zijn verdwenen. Het gebeurt elke jaar weer.’ Even is John stil. ‘wat gebeurt er?’ vraagt Sam. John kijkt hem aan. ‘elk jaar proberen ze haar te lokken. Het is 2 keer op een dag. Jullie hebben nummer 1 overleefd. Maar er komt nog een aanval. De demonen willen haar, en ze gebruiken haar verdriet’ even zijn ze alle drie stil. ‘hoe moeten we haar beschermen?’ vraagt Dean zakelijk. John kijkt naar binnen en ziet me rustig liggen. ‘laat haar niet alleen, nooit. Ze kunnen alles aan haar vragen, maar na deze dag, herinnerd ze zich helemaal niets meer van dit alles’ Dean knikt en loopt naar binnen. ‘wacht Dean’ Sam houdt hem tegen. ‘waarom kom je nu opeens hier? En ga je gelijk weer weg? Pa, we hebben je gemist, maar je gedraagt je als een eikel’ even verstrakt de kaak van John. Sam had een gevoelige snaar geraakt. ‘je moet niet zo respectloos tegen mij zijn Sam’ snauwt John. Gelijk is er een spanning tussen die twee. Er was een reden geweest waarom Sam was gaan studeren, in plaats van met Dean mee te gaan jagen. En dat was John. Sam vond dat John geen goede vaders was geweest. Voor de ruzie kan uitlopen komt Dean tussen ze. ‘pa, heb je nog tips, voor Alex?’ John kijkt even naar Dean en loopt dan langs hem. Hij gaat naast me op bed zitten en strijkt over mijn hoofd. ‘bedankt’ zeg ik zacht. ‘net als vorig jaar, toen je me ook redde’ John glimlacht even naar me. De enige keer dat ik me kon herinneren wat deze dag met me deed, was na zo’n aanval. Ik ga op mijn rug liggen en kijk naar de broers. ‘over een paar uur ben ik het weer allemaal vergeten , en kan ik elk moment weer overgehaald worden. Sorry’ John staat op en loopt langs de jongens. ‘veel succes, en ik wil dat jullie me beloven dat jullie er alles aan doen om haar te helpen, ze heeft al meer dan genoeg achter de rug.’

‘dus wat gaan we vandaag doen?’ vraag ik. Mijn schouder was stijf en ik begin hem te masseren. De jongens reageren niet. Met een duivelse glimlach kijk ik van de een naar de ander. Wie van de twee zou ik te grazen willen nemen?