Hoofdstuk negentien: Music, kisses & Ed Sheeran • 19.3

Camille liet zich naast Zayn in één van de zetels zakken die voor de gelegenheid naar buiten waren gesleept. Ze had de kennismaking met Ed overleeft, maar vond het nog steeds ontzettend gemeen van Zayn. Het had even geduurd voordat ze ook iets zinnigs had kunnen uitbrengen tegenover Ed. Hij had het uiteindelijk wel amusant gevonden.
‘Die krijg je nog wel terug,’ meldde ze haar vriendje dan ook toen ze eenmaal fatsoenlijk zat. Hier zou hij niet zomaar mee weg geraken, daar mocht hij zeker van zijn. Zayn lachte op zijn beurt zachtjes en sloeg zijn arm om haar schouders heen.
Ed en Niall hadden inmiddels hun gitaar boven gehaald en overlegden welk liedje ze nu uiteindelijk zouden gaan spelen. Camille keek lichtjes opzij en liet haar ogen landen op Leonore en Louis. Ze zaten dicht bij elkaar en zagen er naar haar mening gewoon ontzettend schattig uit samen. Dat had ze al gevonden vanaf de eerste keer dat ze ze samen had gezien.
Leonore was ondertussen ook al een goede vriendin van haar geworden. Ze zou het meisje echt gaan missen als ze weer naar huis moest vertrekken. Wanneer ze problemen had gehad had ze altijd bij haar terecht gekund. Ook dat zou ze gaan missen: een goede vriendin die er altijd voor haar was.
Een klein zuchtje ontsnapte uit haar mond terwijl ze zich nog wat dichter tegen Zayn aan nestelde. Ze kon het niet helpen, maar het was gewoon fijn om zo dicht bij hem te zijn. Nog iets wat ze heel erg hard ging missen. Zijn aanwezigheid. Dat zou waarschijnlijk de grootste moeilijkheid gaan worden wanneer ze weer thuis zou zijn. Ze zou sowieso constant aan hem gaan denken.
‘Let’s not think about it tonight,’ fluisterde Zayn zachtjes in haar oor. Hij wist maar al te goed wat er in haar hoofd omging omdat hij het zelf ook meemaakte. Toch weigerde hij om er vanavond aan te denken. Vanavond zouden ze plezier hebben met hun vrienden. Geen zorgen aan hun hoofd.

De gitaarklanken die samen “One Thing” vormden galmden door de tuin. Enkele liedjes waren de revue al gepasseerd, en nu was het de beurt aan een One Direction liedje. Niemand had er problemen mee, in tegendeel zelfs.
Ondanks het feit dat hun stemmen niet echt optimaal opgewarmd waren klonken de jongens toch ontzettend goed samen. Geen enkele noot werd vals gezongen. Tenminste toch niet op een manier waardoor het heel erg opviel. Volgens Camille klonk ook Zayn geweldig goed. Ze kon gewoon uren naar zijn prachtige stem blijven luisteren. Dat zou ze ook gewoon doen als het mogelijk zou zijn.
Het liedje kwam alweer veel te snel tot zijn einde waarna er heel wat geklap klonk. Ook Camille kon het niet laten om even enthousiast in haar handen te klappen. Ze kwam er hier nogmaals achter hoe de jongens aan zo’n grote hoeveelheid fans kwamen. Welk meisje smolt er nu niet voor hun geweldige stemmen? Juist ja.
‘Dat was echt goed,’ liet ze Zayn dan ook weten. Hij keek omlaag naar haar en glimlachte lichtjes. Het was altijd leuk om te horen wanneer iemand vond dat hij het goed gedaan had. Toch was het nog iets specialer om het uit haar mond te horen. Haar woorden hadden meer waarde voor hem en deden hem dan ook nog breder glimlachen dan ooit tevoren.
‘Het is ook makkelijker als je iemand hebt om het voor te zingen,’ verklaarde Zayn. Volgens hem had ze zeker het ene ding wat hij in een meisje zocht. En ze had nog zoveel meer wat haar fantastisch maakte. Ze zou eens moeten weten.