Have a drink

Met zijn achten stapten ze zuchtend uit de auto, grote teugen frisse lucht naar binnen zuigend. Pratend en lachend kwamen ze in bweging, opweg nar hun favoriete koeg, de Piscere. Het was een kleine kroeg, bekend onder maar weinig mensen. De bar was nog van het orginele hout en de barkrukken waren al zo versleten dat je er nauwelijks nog op durfde te zitten. Het drinken was e goedkoop en de kroegbas altijd ineen goede bui. Het was gewoon een plek waar je je meteen thuis voelde.

Toen ze de deur opendeden, klonk er een kort gerinkel van een oude ben boven de nog oudere deur. Op het eerste gezicht leek de kroeg leeg, maar toen Olive even op haar vingers floot, schoot er een hoofd onder de bar vandaan. Smith, de eigenaar van de bar, was een kalende, wat oudere man. Hij begon al doof te worden, dus was de enige manier om zijn aandacht te krijgen hard te praten of opje vingers te fluiten. De bel boven de deur hoorde Smith allang niet meer.

"Ah,mijn favoriete klanten!" zij hij met een brede lach op zijn gezicht, die een mond toonde vol vergeelde tanden. Smith was niet zo van de mondhygiene en had de tandarts ook afgrzworen. "Hetzelfde als gewoonlijk?" Vroeg hij, terwijl hij al naar de bar liep. "Altijd toch." Antwoorde Chris met luide stem. "Je hoeft nirt zo te schreeuwen, jonk" Verbaast keek de groep hem aan. Dat was de normale toon waarom ze tegen Smith praatten. Een mysterieuse glimlach gleed over Smith's gezicht. "Oke, vertel, wat heb je gedaan?" Vroeg Flo.

Langzaam liep de barman naar het groepje toe. "Raad maar." Zei hij, terwijlnij zijn hoofd schuin draaide, zodat ze zijn ook konden zien. "Je hebt een gehoorapparaat!" Zei Stella verrast. Ze klapte in haar handen van enthousiastme. "Heb je eindelijk erkend dat je doof bent?" Zei Jason plagend. "Ja, mijn besef kwam toen ik jullie nirt meer kon horen praten." "Maar waarom reageerde je pas toen ik op mijn vingers floot bij binnenkomst?" Vroeg Olive. "Kinders, jullie moeten inmiddels toch weten dat ik wel van een geintje hou?"

Lachend liep Smith weg en bracht de groep hun drankjes. Hij wist niet wel onheil hun boven hun hoofd in, dst hij iemand van hun misschien wel nooit weer zou zien.