Love 7.

Bo P.O.V.

*Flashback*
Ik had heel slecht geslapen, amper 3 uur. Allemaal door de spanning voor vandaag. Gisteren had ik nog snel mijn koffers gepakt en mijn ouders hadden natuurlijk weer gezegd dat ik veel te veel meenam. 2 koffers is toch niet zoveel dacht ik bij mezelf. Ik had om 6 uur moeten opstaan om mij snel klaar te maken en iets te eten. Om kwart voor 7 moesten we dan vertrekken omdat we om 8 uur in Zaventem hadden afgesproken en het was iets meer dan 1 uur rijden. Mama en ik hadden nog veel gepraat in de auto over het feit dat ik heel voorzichtig moest zijn in Londen. En nu stonden we hier alle 5 met onze tickets die Maïte in haar brievenbus had gekregen. Rond kwart voor 9 zaten we alle 5 op het vliegtuig, Maïte zat langs Charlien, Laura en ik achter hun en Josche zat alleen achter ons. ‘Hoelang duurt deze vlucht eigenlijk?’ vroeg ik aan Laura ‘Ik denk iets minder dan een uurtje.’ Ze ze ‘Ik heb echt heel veel schrik’ zei ze ook nog ‘Om One Direction te ontmoeten?’ vroeg ik ‘Nee, hier in dit vliegtuig ! Dit is de eerste keer in een vliegtuig voor mij en ik heb hoogtevrees!’ zei ze ‘Rustig Laura er kan niets misgaan.’stelde ik haar gerust. Ze pakte onmiddellijk haar IPod en zette die zo hard als het kon om rustig te blijven. Ik keek naar achter en Josche die was in slaap gevallen, dat was misschien geen slecht idee om een uurtje te slapen!


*8 jaar later*
De jongens waren ondertussen al het 5de liedje aan het spelen, het was het allereerste liedje wat ze uitgebracht hadden, What Makes You Beautiful. Jamy, Renz, Dieter en Cedric probeerde mee te zingen. Het was zo schattig om ze bezig te zien. Laura, Maïte en ik waren ook mee aan het zingen ‘Weetje nog toen dit liedje voor het eerst uitkwam in België?’ zei Laura plots, Maïte moest lachen door wat Laura zei en we keken haar raar aan ‘Jullie gefangirl was toen te erg om aan te zien!’ zei ze, Laura en ik moesten daardoor ook lachen ‘En toch zal ik die dag nooit vergeten.’ Zei ik ‘Wie had toen gedacht dat we nu hier zouden staan.’ zei Maïte ‘Ik in ieder geval niet’ zei Laura.