013.

Ze schudde haar hoofd langzaam terwijl ze naar me keek met een blik die ik vreselijk vond om te zien.
'Ik, ik..' Ik voelde tranen achter mijn ogen opwellen en wilde eigenlijk graag alleen zijn nu.
'Misschien is het beter als we de spiegel uit je kamer halen.' Ik schudde mijn hoofd. 'Néé! Astjeblieft niet!'
'Ik ga dit doorgeven, Merel moet maar zien wat ze hiermee doet. Je moet trouwens beneden komen,' haar strenge stem was weer terug en ik knikte.
'Zet eerst je bed maar terug.'
Ik knikte weer en voelde hoe een traan mijn wang afrolde.
'Lot..' hoorde ik Angelique zeggen. Ik keek haar aan terwijl ik hoorde hoe ze emotioneel werd. 'Ik hoop dat alles goed komt met je,' Ze liep naar me toe en gaf me een knuffel.
Dit was apart voor mij, ik kreeg nooit knuffels.
Ze streelde met haar handen langs mijn rug en ik kon me niet weerhouden af te vragen of ze mijn ruggengraat ook voelde.
Shit, waarom kon ik dat nou niet in de spiegel zien?
Ik raakte voorzichtig haar lange zwarte haar aan en voelde hoe de structuur helemaal anders was dan mijn haar, ze had lange golvende mooie lokken, terwijl mijn haar, nog nooit cosmetisch behandeld, wel verbrand leek.
Een steek van jaloezie overviel me, waarom kon ik niet zo mooi zijn als Angelique?