008.

Terwijl ik naar boven liep, liepen een paar meisjes langs me naar beneden,
ze gunden me geen blik en ik werd compleet genegeerd.
Ik deed moeite mijn ademhaling goed te houden zo nerveus was ik.
Ik opende de deur naar kamer 5 en liep naar binnen.
Het was een kleine kamer met een spiegel, kast, televisie en bed.
Ik vroeg me af of deze kamer ook op slot kon maar mijn vragen werden afgebroken door geschreeuw in de kamer. Ik ademde diep uit terwijl ik mijn koffer op het bed neerlegde en mijn oor tegen de deur drukte. Ik kon het echter niet goed horen dus duwde ik de deur zachtjes op een kier.
'Ik heb die hamburger niet gehad!' gilde een van de meisjes,
'Nou, het is ook niet van mij!' riep een ander.
'Ik weet dat jij het was!'
Ik hoorde de iemand de trap oprennen en een donkere mannenstem klonk. 'Jongens, we bespreken dit even beneden. Rustig oké?'
'Er valt niks te bespreken!' riep een van de meisjes.
'Het was namelijk mijn hamburger niet, hij lag in haar kamer, hij is van haar!'
'Kom alsnog maar mee.' klonk de mannenstem rustig.
'Godver, Ik haat je Kristina!' haar deur klapte hard dicht, waarna hij weer open ging en ik de trap hoorde. Ze waren dus beneden.
Als dit er vaker zo aan toe ging was het helemaal niks voor mij, zulke discussies waren er niet echt in De Parel. Nu ik erover nadacht moest je aan tafel eten, alles. En discussies of ruzies had ik nooit vaak gehoord, het was er rustig, betekende dat, dat ze daar minder streng waren?
Ik ging op mijn bed zitten terwijl er aangeklopt werd.
'Lot, mag ik binnen komen?'